Muziek / Album

Hoge standaard

recensie: Seth Walker - Sky Still Blue

Sinds 1998 maakt Seth Walker — soms met grote tussenpozen — albums. Sky Still Blue is zijn zevende album en verschijnt drie jaar na Time Can Change. De kwaliteit van zijn werk is van een hoge standaard.

Met When It Rains, It Pours debuteerde Walker in 1998. Met Sky Still Blue rijgt deze sympathieke singer-songwriter een nieuwe parel aan zijn discografie. Het is zijn zevende opgenomen werk, maar op de binnenkant van de hoes schrijft Walker zelf dat het album nummer acht is. Het zou interessant zijn om te weten welk album ontbreekt in de lijst van zijn liefhebbers, maar helaas wordt het volledige oeuvre niet vermeld.

Veranderende leefomgeving

Seth Walker beweegt zich tussen de blues, soul en jazz in. Met zijn nieuwste album schuurt hij weer vaker tegen de soul en jazz aan dan ooit tevoren. De stem van Walker klinkt vaak ook als die van een crooner. Dit alles maakt deze artiest steeds interessanter, aangezien hij niet in een hokje te stoppen is. Walker is blijkbaar ook wars van wat er in de mode is en gaat stevig zijn eigen weg.

Zijn muziek lijkt te veranderen met zijn leefomgeving. Zijn geboortegrond ligt in North Carolina, vanwaar hij naar Austin verhuisde om onderdeel te worden van de blues scene in Texas. Vervolgens verlegde hij zijn grenzen naar Nashville, om voorlopig te eindigen in New Orleans. In ‘The Big Easy’, zoals zijn huidige thuisbasis ook wel genoemd wordt, ontpopt Walker zich steeds meer tot een rootsmuziek-troubadour. Wat is gebleven zijn de zoete melodieën waarop Walker zijn liedjes baseert. De waardering die is opgebouwd in de muzikale kringen mag nu wel eens worden omgezet in publieke belangstelling.

Dezelfde bijzondere hoge klasse

Tien van de elf liedjes zijn van de hand van Seth Walker. De ene cover is het Van McCoy-nummer ‘Either Way I Lose’. Walker heeft een bijzondere hand van liedjes schrijven. De bijzonderheid zit hem vooral in het feit dat je zijn albums vaak achter elkaar kan beluisteren zonder dat de liedjes gaan vervelen. Dat is maar weinig componisten gegeven. Steeds lijkt er iets meer of wat anders te komen bovendrijven vanuit zijn teksten en melodieën. En dat geldt overigens voor een groot deel van zijn oeuvre.

Het album opent met ‘Easy Come, Easy Go’ in een laidback blues-stijl, zoals we de muziek van deze artiest al een tijdje kennen. Het daarop volgende ‘Trouble (Don’t Want No)’ is het boegbeeld van het album waarmee Walker de aandacht trekt. ‘Grab Ahold’ trekt Walker naar de crooner-hoek. Of Sky Still Blue een voorzichtig hoogtepunt genoemd mag worden is ook na tien keer beluisteren nog niet te zeggen. Wel is het album van dezelfde bijzonder hoge klasse als zijn voorgangers.