Santana

Supernatural, de eerste plaat van Carlos Santana volgens het ‘Arista-concept’, betekent dé comebackplaat voor deze gitaargod uit Tijuana. Het album verkoopt wereldwijd maar liefst 24 miljoen maal. Opvolger Shaman (2002) volgt hetzelfde concept, maar is minder succesvol. Nu is er dan All that I am en het zal niemand verrassen dat Santana wederom uit hetzelfde vaatje tapt. Jammer, want deze kaskrakende formule blijkt overduidelijk onderhevig aan slijtage.

Bont gezelschap

Voor All that I am is opnieuw een fraaie stoet artiesten verzameld: Metallica’s gitarist Kirk Hammett, Aerosmiths Steven Tyler, de souldiva’s Mary J. Blige en Joss Stone, hiphoppers will.i.am en Big Boi, Tex/Mex-groep Los Lonely Boys, de Jamaicaanse ster Sean Paul en vele anderen. “It’s time for people to realize that we are all mixed-up inside, that is why there is so much diversity on my records”, verantwoordt de grootmeester zijn keuze voor dit brede palet artiesten. Bij de luisteraar rijst direct de vraag of je van zo’n bont gezelschap nog wel een samenhangende plaat mag verwachten?

Afro-Beat op zijn best

Het openingsnummer Hermes laat de Santana Band meteen op zijn best horen. Een vertrouwd opzwepende Afro-Beat, spetterende conga’s, een vette blazerssectie en de heerlijke zang van nieuwkomer Andy Vargas. Deze band staat als een huis en huisvest enkele grootheden zoals Dennis Chambers op drums, Raul Rekow op conga’s en de in Utrecht geboren Benny Rietveld op bas. Het tweede nummer El Fuego is ook pure klasse met een hoofdrol voor toetsenist Chester Thompson, vaste kracht bij de Santana band sinds 1983.

Radio 538

Conform het concept begint bij het tweede of derde nummer de show met gastoptredens. Supernatural, zoals gezegd de eerste conceptplaat, verraste de wereld met originaliteit en frisheid. Wanneer echter Michelle Branch I’m Feeling You, het derde nummer van All that I am begint, voelt dat als een brute inbreuk op het luistergenot. Het nummer past totaal niet bij de twee sterke openingstracks en is een soort goedkope Avril Lavigne-meezinger voor pubers. Track vier, My Man, is ook al geen sterk nummer, met Mary J. Blige en Big Boi (die ene helft van Outkast). Het Radio 538-gehalte bereikt een voorlopig hoogtepunt met Just Feel Better, een rockballad gezongen door Steven Tyler. Hier zit dus niemand op te wachten.

Roots

Helaas is de rest van de gastoptredens ook niet overtuigend. Enkele positieve uitzonderingen zijn het springerige I Am Somebody van ’the Sly Stone of the hip-hop generation’, will.i.am en het instrumentale gitaarduel Trinity tussen Santana en collegagitaristen Kirk Hammett en Robert Randolph.

Het is ironisch dat de songs die er op All that I am uitspringen niet de nummers van en met de gasten zijn, maar juist de eigen Santana Band-uitvoeringen. Naast de twee openingstracks zijn dat ook Con Santana, een feestnummer pur sang en afsluiter Da Tu Amor. Carlos trekt hier fel van leer met zijn typische gitaargeluid en speelt niet één of ander lijzig R&B deuntje mee.

Als Carlos Santana ons op zijn volgende plaat alleen nog maar zou verblijden met tijdloze Afro-Beat vol Latin spirit, zou hij wel eens veel meer succes kunnen hebben. En op zo’n plaat zou een song als Trinity ook niet misstaan. Het ‘Arista-concept’ blijkt beperkt houdbaar en is nodig aan vervanging toe. Aan Carlos Santana de eer: verder borduren op dit hard-commerciële concept (op de website kun je zelfs Santana-parfums kopen!!) of terug naar de authentieke roots van de Mexicaanse shaman.