Muziek / Album

Frisse oostenwind

recensie: Riverside - Anno Domini High Definition

.

En dat laatste zou wel eens de jackpot kunnen opleveren. Polen is namelijk de thuisbasis van een band genaamd Riverside. Bij velen misschien nog onbekend, maar bij de fans uitermate geliefd. Daar zijn het tenslotte fans voor. De kans is echter groot dat die schare fans almaar groter wordt.

Tradities

Met hun vijfde album Anno Domini High Definition (kortweg ADHD) heeft Riverside namelijk een prachtige plaat afgeleverd voor eenieder die ook maar een klein beetje in progressieve rock geïnteresseerd is. Sterker nog, in welke muziek je dan ook geïnteresseerd bent, je moet deze band eens proberen. ADHD bevat slechts vijf nummers, maar daarin zit zoveel muziek verwerkt dat bijna iedereen er wel een stukje uit weet te vissen dat hem of haar zal boeien.

~

In de goede oude traditie van het genre wisselt de band namelijk nog wel eens van stijl, intonatie, volume en ritme. Klassieke namen als Yes, Pink Floyd, Deep Purple en Marillion komen direct in je op bij het beluisteren. Maar ook duiken af en toe associaties op met Red Hot Chili Peppers en Korn. En daartussenin zitten dan nog stukken die aan bijvoorbeeld Asia doen denken. De variatie is dus groot. Zoals het ook hoort in goede symfonische progrock. Een beter voorbeeld van hoe het moet is moeilijk te vinden.

Variaties

De genoemde variatie krijgt dan ook alle ruimte. Hoewel het album slechts vijf nummers telt omvatten deze samen wel even drie kwartier muziek. Met bijvoorbeeld twee nummers van meer dan tien minuten zet Riverside ook wat de duur van de nummers betreft een oude traditie voort. Alhoewel, ze zijn nog niet zo ver als Yes in hun hoogtijdagen met Tales from Topographic Oceans: een dubbelalbum met in totaal slechts vier nummers van minimaal negentien minuten. Al in het eerste nummer wordt deze variatie direct duidelijk. Het openingsnummer ‘Hyperactive’ start rustig met ingetogen pianospel. Heel langzaam voegt zich een elektrische gitaar toe die, opgejut door de invallende drums en een opzwepende synthesizer, vervolgens helemaal los gaat. Voeg de zang van Mariusz Duda toe, die met zijn stem varieert van een popgeluid via metal naar ingeblikte radiostem en weer terug, en je hebt binnen de eerste zes minuten al een heel scala aan muzikale uitingen voorbij horen komen.

Het enige waarin niet gevarieerd wordt is de thematiek van de nummers. Want ook hier wordt vastgehouden aan een traditie uit het genre: het conceptalbum. ADHD behandelt de haastige, vluchtige wereld waar we heden ten dage in leven. Over de focus op triviale zaken zonder de blik op de relevante onderwerpen te kunnen of te willen richten. Een serieuze boodschap in aangrijpende muzikale verpakking. Je zou er bijna de jachtige wereld rondom je van gaan vergeten.

Het is mogelijk nog uren door te gaan over ADHD. Over alles wat er te beluisteren valt op de plaat. Over de variaties en bijbehorende muzikale associaties. Over de frisheid van het album in een genre dat tegenwoordig wel eens als stoffig wordt beschouwd. Maar verdere uitweiding zou alleen maar oponthoud opleveren. En die tijd kan beter besteed worden aan het rennen naar de platenzaak om deze nieuwe cd van Riverside te gaan beluisteren. Het is de moeite meer dan waard. De Polen komen eraan!