Een relaas over warmte, whisky en wallen onder de ogen

Het gebeurt doorgaans niet zo vaak, maar tijdens lange, hete zomers als die van 2013 droomt een mens er wel eens van om naakt een engel in de sneeuw te vegen met bezwete ledematen.

Juli 2013, de maand waar we later onze kleinkinderen tot vervelens toe over zullen verhalen. Hoe warm een échte zomer wel kon zijn, hoe mensen spiegeleieren bakten op hun motorkap, hoeveel baby’s en honden bezweken in hete auto’s terwijl hun mama’s/baasjes in de winkel koele biertjes en minuscule bikinitopjes insloegen. Een ideaal moment om een frisse cd uit het barre, koude noorden te lanceren, kan iemand dan zeggen. En wie maakte er de afgelopen jaren frissere muziek dan dat stelletje Noren van Röyksopp?

Als je een big night out zou kunnen opdelen in verschillende fasen, dan heeft Röyksopp zich absoluut gefocust op het laatste stadium: de laatste uren voor de slaap definitief de nacht euthanaseert. Alles is al een tijdje aan het uitdoven, moeheid doet ontegensprekelijk zijn intrede en wandelt hand in hand met de roes-van-de-avond waarin je je bevindt. Er zijn gemakkelijke zetels, glazen warme whisky en voldoende ruimte en tijd voor nuttige en nutteloze gesprekken. Een van de overblijvers mag dan wel een filosofische monoloog aan het afsteken zijn, er is niemand die echt naar zijn woorden luistert. Met een onnozele grijns op je gezicht zoek je eerder toevlucht tot de muziek op de achtergrond, en op een vreemde maar natuurlijke manier erken je acuut de samenhang tussen de nochtans zeer uiteenlopende nummers.

Hemels gezang van Little River Band (‘Light of Day’), het dromerige ‘Passing Through’ van Rare Bird, een donker nummer van XTC en een giechelende Richard Schneider Jr op een vrolijke beat getiteld ‘Hello Beach Girls’: de abstracte puzzelstukjes passen allemaal verrassend perfect in het arsenaal. Alleen muzikale genieën slagen erin om de tristesse van Tuxedomoon, de zeppelin van Thomas Dolby, de blues van Vangelis en de Neil Young-cover van Prelude te combineren tot een muzikaal  spiritueel meesterwerk. Röyksopps compilatie-cd is een trip op een vliegend tapijt, een muzikaal raadsel met de oplossing op de achterzijde geschreven. Ogen mogen gesloten zijn, of verstopt achter een zonnebril. Het doet er allemaal niet toe; littekens van de nacht worden geanalyseerd door de moeë geest, niet door kijkers. Deze Late Night Tales maakt mensen rustig en gelukkig, Röyksopp heeft de mensen goed begrepen. Het concept van deze compilatiereeks in het algemeen is geweldig en uniek, en werkt verslavend: welke melodieën zullen die andere geweldige bands gebruiken om onze late night gloed te smoren? Beste muzikale ontdekking van het jaar.