Muziek / Album

Evenwichtige opvolger

recensie: Pokey LaFarge - Pokey LaFarge

Pokey LaFarge is toe aan zijn derde studioplaat. Het vorige werkje Live in Holland legde perfect vast wat een feest LaFarge met zijn band op het podium brengt.

Volledig heet de band ‘Pokey LaFarge and the South City Three’. Zo zijn de muzikanten ook op Pokey LaFarge actief, al draagt LaFarge het vaandel van de uitvoerende artiest. Zijn South City Three wordt aangevuld met een negental gasten die het geluid van dit album completeren.

Van alle tijden
De muziek van Pokey LaFarge kan worden omschreven als ‘retro’, maar ’tijdloos’ is een betere benaming voor het groeiend aantal artiesten dat teruggrijpt naar de muziek uit de jaren ’20 tot en met ’50. Jake Bugg, Caro Emerald, Gregory Page, Willy Moon, Meschiya Lake en The Two Man Gentlemen Band geven net als LaFarge een nieuwe invulling aan muziek die van alle tijden is. Pokey LaFarge liet in de afgelopen jaren al live zien dat hij met of zonder microfoon klinkt alsof hij is komen overwaaien uit een andere tijd: geen geknutsel aan de microfoon, maar puur.

Op dit nieuwe album klinkt LaFarge voornamelijk zoals we van hem gewend zijn, maar in ‘What The Rain Will Bring’ wijkt zijn zangstijl af. Hier schalt de ongekunstelde stem van LaFarge, met smaakvolle achtergrondvocalen van collega Gaitlin Rose, en zingt hij minder samengeknepen. Zo klinkt hij minder retro en blijkt zijn stemgeluid toch een trucje dat prima past bij de tijdloze muziek van LaFarge, maar minder natuurlijk is dan tot nu toe werd gedacht.

Zolang de dans door kan gaan
LaFarge heeft op zijn nieuwe album plaatsgeboden aan de cover ‘The Devil Ain’t Lazy’ van F. Rose dat hij ook tijdens zijn live-shows vorig jaar speelde. Verder zijn de composities voornamelijk van de hand van LaFarge zelf, met hier en daar medewerking van zijn bandleden Ryan Koenig en Adam Hoskins. Ook gastzanger Ketch Secor, die meezingt op ‘The Devil Ain’t Lazy’, schreef een tweetal liedjes mee: ‘City Summer Blues’ en ‘One Town At A Time’. Maar alle composities zijn van de bekende tijdloze snit die LaFarge zich heeft aangemeten.

Het album klokt een ouderwetse lengte van onder de veertig minuten. Toch is er nog geen verzadigingspunt bereikt als de laatste klanken van de aangename en kwalitatief hoogstaande muziek van Pokey LaFarge zijn vervlogen. Het album dan nog maar een keer draaien? Of gewoon naar de back-catalog grijpen van LaFarge? Het maakt niet uit zolang de dans maar door kan gaan.

Live in Nederland
16 augustus Lowlands festival Biddinghuizen
17 augustus Pukkelpop Kiewit (BE)