Muziek / Album

Wealth is in the pocket

recensie: Pharrell – In My Mind

In zijn ‘mind’ herhaalt Pharrell Williams steeds maar weer eenzelfde slogan die inmiddels schijnbaar tot een soort levensregel is gaan gelden. De letterlijke versie: ‘Wealth is of the heart and mind. Not of the pocket.’ Ach, die instelling van meneer Williams valt te prijzen. Hij is tenslotte al een aantal jaar ‘billionaire’, geld speelt geen rol meer. Neen, rijkdom zit juist in je hoofd en in je hart, vindt hij. Maar als een dergelijke instelling veelal saaie muziek gaat opleveren, kun je verwachten dat de muziekrecensent liever heeft dat hij weer gewoon een ‘on-gepimpte bad ass nigger‘ was. Die nooit nadacht over succes in hart en hoofd, maar simpelweg leefde voor muziek en het geld dat hij er mee verdiende. En dus altijd maar weer bovenmatig goed muzikaal werk afleverde. Veranderen die levensregel, dus.

~

Want Pharrells eerste solo-album In My Mind valt tegen. Hoe rijk hij ook in z’n hoofd is, deze halve Neptune kan veel beter nummers produceren en schrijven voor anderen, dan onder eigen naam te proberen de charts te bestormen. De nummers op deze cd met hoofdrollen voor bevriende artiesten (Gwen Stefani, Jay Z, Lauren, Snoop Dogg en Nelly) zijn best te pruimen. Maar helaas nergens zo wereldschokkend als de instant succesklassiekers van productiegoeroes The Neptunes (dus inclusief z’n maatje Chad Hugo): I’m a Slave for You van Britney Spears, Rock Your Body van Justin Timberlake, Drop It Like It’s Hot van Snoop Dogg, Milkshake van Kelis of Hot in Here van Nelly.

En als hij het helemaal zonder hulp probeert, valt deze mega-artiest wat mij betreft een beetje door de mand. Ook irritant: te pas en te onpas in vrijwel ieder nummer dat loze ‘Yesssur!’ uitschreeuwen. Wat te denken van die zoveelste schaamteloze reclame voor Star Trak (in Best Friend). Dat heeft deze ster toch niet nodig? Angel is één van de betere nummers, I Really Like You een amusante Michael Jackson-pastiche, maar verder kan het me eerlijk gezegd maar matig bekoren. Pharrell rapt ondermaats, zingt niet bijzonder. Het album is onderverdeeld in HipHop-georiënteerde en R&B-georiënteerde tracks. De meester zelf, heeft er het volgende over te vertellen: “The hip-hop songs are more the introspective side of my view and how I look at life, and the R&B stuff is the more vulnerable side”, zo staat te lezen op z’n site. Als Williams daarmee bedoelt dat zijn eigen muziek veelal eentonig en saai is, dan snap ik hem. Al verdient hij credits voor de veelal inventieve beats en samples, In My Mind zit na een paar draaibeurten meer dan genoeg in mijn geheugen. Heb ’t wel gehoord.

Belachelijke slogan

Wat mij betreft mag Williams wel weer onbeschaamd aan geld verdienen gaan denken. Lees: als The Neptunes lekker andere artiesten produceren, her en der een zanglijntje inzingen en dom geld innen. Gewoon, omdat het allemaal tof klinkt, gewaardeerd wordt en immer een instant hit blijkt. En anders is daar altijd nog dat minstens zo spannende nevenproject: N.E.R.D. Voor volgend jaar staat daarvan weer een nieuw album op stapel. Cashen, Pharrell! En gauw vergeten welke belachelijke slogan er nu in ‘je mind’ rondwaart….