Niet te missen legende

Het album Closer verscheen na de dood van voorman Ian Curtis en wordt door velen beschouwd als het afscheidsalbum van Joy Division. Natuurlijk is het nooit zo bedoeld. De band ging na het verscheiden van Curtis door onder de naam New Order en mocht talloze successen bijschrijven. De eerste twee platen van Joy Division zijn van een heel andere signatuur dan het lichtvoetigere werk van New Order. De donkere stempel die de gekwelde geest van Curtis op de band drukte markeert een duidelijke scheiding in het totale oeuvre van de bands. De historie van Joy Division tot aan de dood van Curtis wordt in een drie kwartier durende documentaire voor aanvang van het concert vertoond op het doek achter het podium. Hoewel het een onderhoudende film is slaat het ongeduld toe: halverwege begint het publiek te roepen om de band.

Hier en nu

Van albumopener ‘Atrocity Exhibition’ tot afsluiter ‘Decades’ is Closer een wonderbaarlijke en duistere trip. De verwarring en de donkere periode die Curtis doormaakte had zijn weerslag op de composities. Het album gooide destijds hoge ogen bij de pers en bij de grote schare fans, die na het heruitbrengen van de single ‘Love Will Tear Us Apart’ alleen maar groeide. Closer was direct bij de release een succes. De verwachtingen zijn vanavond dan ook hooggespannen; een tocht terug naar de emoties van begin jaren tachtig. Het merendeel van het publiek was nog jong toen het album verscheen. Toch lopen er ook veel jongeren die -anders dan in de jaren tachtig- tijdens het concert hun mail checken en hun ervaringen delen met vrienden op Facebook. De performance van Peter Hook en zijn band The Light is stevig en gedegen. Het geluid is zo hard dat je je eigen gedachten niet kunt horen en je op moet gaan in het hier en nu. Gehoorbescherming aanbevolen dus.

Legendarische baslijn

Na een paar songs om warm te draaien is Peter Hook & The Light toe aan de hoofdschotel van de avond. De cover van Closer op de achtergrond maakt duidelijk dat het album integraal gespeeld gaat worden. Voor velen een feest van herkenning. Het fraaie ‘Heart and Soul’ steekt als semi post-punkballad scherp af tegen de loodzware, deinende nummers die richting de industrial sound gaan. Hook houdt de basgitaar stevig met de linkerhand rond de nek vast. De rechterhand beroert zelden de snaren. De bijdragen op bas van de zoon van Hook mogen er zijn, zodat vader het met een gerust hart aan de jonge generatie kan overlaten.

Na de afsluitende akkoorden van ‘Decades’ verdwijnt de band voor korte tijd van het podium. De terugkeer voelt nog niet als een eerste set toegiften. De formatie speelt een flinke selectie van het debuutalbum van Joy Division: Unknown Pleasures. Pas bij de echte toegiften kondigt Hook het laatste nummer aan met “You now will get what you all want…” om vervolgens samen met zijn zoon de legendarische, dreunende baslijn in te zetten van  ‘Love Will Tear Us Apart’. Het concert lijkt voorbij, maar terwijl de eerste bezoekers de zaal verlaten is er nog een extra toegift. Vermoeid maar voldaan verdwijnen Hook en de zijnen van het podium. De donkere klanken van Joy Division begeleiden ons de nacht in.