Muziek / Album

Intrigerend

recensie: Panda Bear - Tomboy

De eerste klanken van Tomboy zetten je op het verkeerde been. Nee, het is niet Fleet Foxes, of toch? Panda Bear haalt de mosterd zowel uit deze tijd als uit de jaren zestig.

Panda Bear is het alter ego van Noah Lennox. Lennox debuteerde in 2004 met het album Young Prayer dat sterk beïnvloed was door de dood van zijn vader. Het vorige album Person Pitch -met meer gitaar en minder samples- gooide hoge ogen. Op de vierde cd Tomboy gaat Panda Bear op dezelfde weg voort.

Pulserend
Albumopener ‘You Can Count On Me’ wortelt ergens tussen Fleet Foxes en The Beach Boys, maar dan meer filmisch en spacey elektronisch. Het ruimtelijke is hoorbaar in het nummer ‘Slow Motion’ dat beschikt over een pulserend en licht hypnotiserend ritme. De elektronische klokken gecombineerd met galmende zang en andere elektronica-klanken in ‘Surfers Hymn’ zorgen voor een verrassende mix die teruggrijpt naar eerdere albums van Panda Bear. De invloed van The Beach Boys klinkt door in ‘Last Night At The Jetty’ dat stevig in de jaren zestig staat. Het lied ‘Drone’ vertegenwoordigt opnieuw de sterke hang naar elektronica en zorgt voor een beklemmende sfeer; de lucht wordt even helemaal uit de muziek gedrukt.

Intrigerend
Tomboy lijkt bij een eerste beluistering licht verteerbaar. Maar de stijlwisselingen en de soms drukkende sfeer vergen meer aandacht dan bijvoorbeeld het laatste album van Fleet Foxes en maken het album vrij zwaar. Achteloze luchtigheid klinkt dan weer door in ‘Scheherazade’. Zo is Tomboy een intrigerend album dat menig luisterbeurt nodig heeft en niet de grote massa zal bekoren. Muzikale fijnproevers echter zullen dit nieuwe werk van Panda Bear als uiterst smaakvolle lekkernij verorberen. Als bonus is bij de cd een downloadcode toegevoegd voor een volledig concert.

8WEEKLY MediaPlayer