Muziek / Album

Vrolijk en zwierig

recensie: No Angry Young Man - Paris Rains

De Belgische formatie No Angry Young Man debuteerde in 2009 met een titelloos album. Met Paris Rains tappen deze Belgen uit een iets ander vaatje. Dat is wennen voor de fans van het eerste uur. En voor de nieuwkomers: dit is een nieuwe popband met klassieke instrumentatie.

Was No Angry Young Man een album dat ook in de rootshoek hoge ogen gooide, met Paris Rains stappen de heren van de roots af en spelen ze meer in op het reeds aanwezige popgeluid met een klassieke inslag door het gebruik van cello, viool, hobo en klarinet.

Vrolijk en luchtig karakter
Het album opent met ‘Counting Stars’ dat een gefloten intro heeft en doet denken aan een bekend deuntje van Rudi Carell: ‘Samen een straatje om’. Gelukkig houdt de vergelijking al snel op al is het een vrolijk en ietwat huppelend liedje. De lichte pop met klassieke inslag heeft een vervolg in het tweede liedje ‘No Man’s Land’ dat hetzelfde zwierende en wiegende gevoel heeft maar dan ondersteund door piano en accordeonklanken. Een associatie met Frankrijk is dan snel gemaakt. De luisteraar denkt onwillekeurig aan uitgedoofde Franse stadjes op het platteland met lege straten en de brandende zon op de rug terwijl je over de ongelijke stenen loopt. Het vrolijke en luchtige karakter van de openingsnummers wordt op het hele album vastgehouden. Dit is muziek die prima past bij een frisse lentedag maar ook verkwikkend werkt op een snikhete zomerdag.

Na regen komt zonneschijn
Even lijkt de lieflijkheid en vrolijkheid doorbroken te worden bij het intro van ‘Fake, Cheat and Lie’ maar dat is van korte duur. De wat afwijkende sfeer is ook aanwezig in ‘Integrity Falls’ omdat het onderwerp van het lied daarom vraagt. Een bijtend liedje verpakken in een vrolijke melodie is No Angry Young Man wel toevertrouwd. De zang van Jeroen van Ham is zuiver en kent een bereik van een aantal octaven van de middenlaag tot aan de rand van een kopstem. Een wals kan niet uitblijven en ‘Whispers and Mourns’ voldoet aan deze verwachting. Het is geen zoetsappig liedje want met een dreigende trommelslag in het midden pakt het net even anders uit. Het trio No Angry Young Man heeft met Paris Rains een fijn plaatje gemaakt waarvan bij alle jaargetijden genoten kan worden. Gelukkig is van de ‘regen’ uit de titel alleen maar ‘zonneschijn achteraf’ overgebleven zoals in het spreekwoord.

Live in Nederland:
3 september ‘Nazomer festival’ Zeeland