Muziek / Concert

“I should cut your balls off!”

recensie: Natalie Merchant live

Dat vanavond een ware topact acte de présence geeft in Paradiso is bij het binnenrijden van Amsterdam meteen duidelijk. Het centrum van ’s lands hoofdstad krioelt van de allochtonen. Amerikanen, Canadezen en een handjevol Britten met de noodkreet “tickets pleeeeease” in allerijl op een kartonnetje gekalkt. Hoop én wanhoop strijden om de boventoon. De autochtonen lijken er overigens niet warm of koud van te worden. Ze hebben nog nooit gehoord van Natalie Merchant, zo lijkt het.

~

Natalie Merchant, de in 1963 geboren leadzangeres van de succesvolle Amerikaanse pop-/folkformatie 10,000 Maniacs. De band bestaande uit Jerome Augustyniak (drums), Dennis Drew (toetsen), Steven Gustafson (bas), en gitarist Robert Buck (broer van R.E.M.-gitarist Peter Buck) breekt in 1987 door met de millionseller In My Tribe. De ster van 10,000 Maniacs is sindsdien in sneltreinvaart rijzende. De albums Blind Man’s Zoo (’89), Our Time In Eden (’92) en een MTV Unplugged optreden (’93) gaan als warme broodjes over de toonbank. Natalie Merchant ontpopt zich als een getalenteerd singer-/songwriter en neemt het componeren van zowel muziek als teksten voor haar rekening. Een internationale doorbraak blijft echter uit tot 1993, het jaar waarin Merchant solo gaat. Ironisch? Misschien. In ieder geval is duidelijk dat Natalie Merchant als hét brein achter 10,000 Maniacs gezien kan worden en dat vanavond, vrijdag 24 mei 2002, een ware priority act in Paradiso (Amsterdam) staat.

Wonderschoon

~

Een van de openingsnummers is het wonderschone Wonder, het meesterwerkje waarmee Natalie Merchant ook op haar album Live In New York City (opgenomen 13 juni ’99) aftrapt. De bedoelingen van mejuffrouw Merchant zijn met het inzetten van dit visitekaartje meteen zonneklaar. Ze speelt troef en opent maar gelijk met een van haar “uitsmijters”, vrijwel onmiddellijk gevolgd door het fantastische San Andreas Fault, evenals het nummer Wonder afkomstig van haar eerste soloalbum Tigerlily (’95).

Mobieltje

Natalie Merchant begeleidt zichzelf – tijdens deze openingsnummers – op de piano, maar haar vocals zijn zó uitgesproken, zó warm en vooral zó krachtig dat iedere begeleiding eigenlijk overbodig is. De twee (akoestische) gitaristen, waaronder 10,000 Maniacs-gitarist Robert Buck, die Merchant na een ruim half uur durende solo-opening moeten gaan begeleiden, verlaten dan ook regelmatig het podium. Intelligente, ingetogen, eenvoudige, maar uiterst melodieuze luisterliedjes, die vrijwel uitsluitend gedragen worden door de werkelijk prachtige, door merg en been gaande zang van Merchant. De (weinige) aanwezige Amsterdamse studenten hebben het vanavond dan ook zwaar te voorduren. Het is duidelijk niet hun avond. Terwijl ze driftig staan te overleggen hoeveel biertjes er gehaald moeten worden, gaat er een dodelijk “ssssst” door de mooiste concertzaal van Nederland. En terecht. Als u wilt bijbabbelen gaat u maar lekker in de kroeg zitten. Tot overmaat van ramp gaat er na vijf nummers een mobieltje af. Vult u zelf maar in! Een venijnige Merchant, die haar juweeltje Beloved Wife moet onderbreken: “I should cut your balls off.”

Opvallende afwezigen vanavond zijn de nummers Kind And Generous en Frozen Charlotte, afkomstig van haar – zeer succesvolle – tweede soloalbum Ophelia (’98). En ook legendarische nummers als Space Oddity (David Bowie) en After The Goldrush (Neil Young), die wél gecoverd werden op haar album Live In NYC, worden het Amsterdamse publiek – helaas – onthouden. En unieke kans om eens te horen hoe Neil Young zou klinken als hij wél zou kunnen zingen wordt de Amsterdammers hiermee ontnomen. Jammer.