Muziek / Album

Jazzy zijsprong van dance-grootheid

recensie: Meat Beat Manifesto - At the Center

Meat Beat Manifesto is geen grote, bekende naam in de dance-scène, maar hij heeft toch een c.v. om ‘U’ tegen te zeggen: wegbereider voor vele stromingen binnen de dance (industrial, break-beat, drum&bass), inspirator van artiesten als The Chemical Brothers en The Prodigy en remixer van grote namen als Public Enemy, Bowie, Depeche Mode, Orbital en Nine Inch Nails. Veel van zijn albums zijn undergroundklassiekers en wereldwijd staat hij te boek als invloedrijke en experimentele vernieuwer binnen de elektronische muziek. Da’s niet mis. En het is waar, steeds probeert hij nieuwe dingen uit, en zoekt hij niches op die hij nog niet verkend heeft. Zijn nieuwe cd, At the Center, heeft wederom een experimenteel karakter.

~

Jack Dangers, de man achter Meat Beat Manifesto, is een man van principes; hij is vegetariër, anti-MacDonalds, pro-Greenpeace, pro-dierenrechten en anti-wapens. Geitenwollensokkentiepje, dus. Een ander principe van Meat Beat is dat hij steeds iets doet dat hij nog niet eerder heeft gedaan. Dat lijkt ook zijn nieuwe plaat weer te bewijzen: At the Center is een cd in The Blue Series, een serie waarop samenwerkingsverbanden te horen zijn tussen de meest vernieuwende elektronische producers en live-jazzmuzikanten. Dangers zorgt voor de beats, jazzmusici (en ook Dangers zelf) spelen er over heen. Het resultaat klinkt interessant, maar dit keer wel bekend.

Abstract karakter

At the Center heeft van alles wat: elektronische loungeritmes, veel instrumenten die er jazzy overheen spelen, psychedelische soundscapes en samples. Het geheel heeft een abstract, zweverig karakter gekregen en er zijn weinig up-tempo nummers. De eerste helft van de plaat heeft nog wel wat tempo, wat spirit, maar de laatste nummers op de cd zijn abstracter van karakter. Samples en sferische geluiden krijgen meer ruimte en de beats en melodieën worden naar het tweede plan verwezen. Meat Beat Manifesto is deze keer minder vernieuwend dan veel media het doen voorkomen. De crossover van elektronica, jazz en samples wordt namelijk al jaren door de muziekscène gecultiveerd. Denk maar eens aan The Future Sound of London, of aan de helft van de releases van het Ninja-Tune label, dar groot is geworden met hun mix van lounge, elektronica en jazzy hiphop.

At the Center zal geen klassieker geworden, ook niet in het undergroundcircuit. De plaat zal zeker ook niet als wereldschokkend of inventief de boeken in gaan. Deze crossover-paden zijn namelijk al vele malen bewandeld, hoewel Meat Beat Manifesto dit wel op een iets abstracter niveau doet dan de meeste anderen. Voor de muziekliefhebber die niet bekend is met het werk van Meat Beat Maniofesto is het een interessante plaat, kenners van Meat Beats oeuvre hadden wellicht op meer gehoopt.

Meat Beat Manifesto treedt op donderdag 22 september a.s. op in Paradiso, Amsterdam.