Muziek / Album

Het wachten beloond?

recensie: Matik - Matik

Het heeft drie jaar, enkele prijzen en menig festivaloptreden geduurd. Maar dan is nu toch eindelijk het debuutalbum van Matik verschenen. De vraag is of de band die in 2007 de Grote Prijs in de categorie Dance won, aan de verwachtingen kan voldoen.

Matik maakt dansmuziek met een jarentachtiggeluid. Het is een mix van punk en electro. Gitaren mengen zich met synthesizers. Zweverige deuntjes worden aangevuld met rauwe klanken. Rustige bedeesde nummers en springerige, zweterige liedjes wisselen elkaar voortdurend af. Matik, die zelf liever niet in een bepaald hokje geduwd wordt, is het best te omschrijven als een kruising tussen Ultravox en New Order aan de ene kant en de Infadels aan de andere kant. Stiekem toch een soort hokje dus.

Het Amsterdamse vijftal begint op hun titelloze debuutalbum in ieder geval goed. ‘Go to Your Job’ heeft een lekkere beat en precies dat juiste ritme dat je aan het dansen zet. En ook de single ‘Dance It Off’  lijkt de ingezette lijn prima voort te zetten. De sfeervolle Ultravox/Jean Michel Jarre-synthesizergeluiden en de versnelling aan het eind maken het geheel tot een zeer acceptabel nummer. Maar hier beginnen zich ook al de eerste gebreken te vertonen.

Balans

~


Instrumentaal is er namelijk weinig mis met de muziek van Matik. Het is het vocale gedeelte dat soms te wensen over laat. Niet dat de zang van Peter van Drie niet voldoet. Integendeel. Hij varieert lekker in zijn stemgeluid en intensiviteit, maar het komt in vergelijking met de instrumenten vaak een beetje iel over. Dit had allemaal wel wat vetter aangezet mogen worden. Daarnaast is er het sterk repeterende gehalte van de teksten. Weinig couplet en veel herhalend refrein in de vorm van één enkele zin. Op zich voor dance niet direct een beperking, maar wel als je het in de punkvorm giet die Matik heeft gekozen. De balans tussen zang en instrumenten lijkt hierdoor nogal scheef getrokken te worden.

Als laatste nummer op de cd staat een remix van ‘Dance It Off’ door Laidback Luke. En dan valt op hoe dance echt bedoeld is. De remix heeft een veel strakkere beat die het minimale gebruik van tekst juist ondersteunt in plaats van ontkracht. Eindelijk gaan de voetjes pas écht van de vloer. Dit is wat je mag verwachten van een act die zichzelf de dancesensatie van Amsterdam noemt. Jammer dat daarvoor dus eerst een remix nodig is.

Belofte

Eigenlijk lost Matik met dit debuut de belofte slechts gedeeltelijk in. Na een redelijk geslaagde start vervalt het album in wisselvalligheid. Misschien niet geheel onlogisch als je zo in stijl en geluid varieert als Matik hier doet: van springerig naar bedeesd, soms ruw, dan weer zweverig. Maar deze afwisseling gaat helaas ook gepaard met een variatie in kwaliteit. De band heeft niet elke stijlvariant even goed onder de knie.

Hoewel Matik zeker geen slecht album heeft afgeleverd stelt het toch enigszins teleur. Als je zoveel prijzen hebt gewonnen en drie jaar doet over je eerste album én dan ook nog eens rondschreeuwt dat je uniek en geweldig bent (‘Amsterdam heeft Matik. Londen, New York, Oslo en Keulen kunnen inpakken!’) dan zou men als luisteraar een verpletterend eerste album mogen verwachten. Misschien dat juist deze verwachtingen het probleem vormen bij de beoordeling. Het is tenslotte geen slecht album. Maar we hadden zoveel meer verwacht. Wellicht dat het volgende album ons met deze bijgestelde verwachtingen dan wel zal verpletteren. Maar dan niet pas over drie jaar. Ongeacht de prijzen die jullie in de tussentijd dan misschien weer in de wacht slepen. We willen graag tastbare consistente resultaten in de vorm van een overweldigende cd.