Machine Head

Machine Head begon in 1994 haar kunsten te vertonen met het album Burn My Eyes. Het was een van de best verkochte albums op het Roadrunnerlabel en de band liet daardoor direct een stevige impressie achter. De band maakte indruk met agressieve muziek, die toch lekker in het gehoor ligt. Tijdens de volgende jaren verschenen nog drie studioalbums die eigenlijk voortborduurden op het debuut. Drummer Dave McClain ziet de breuk met Roadrunner (waar overigens nog wel een livealbum, (Hellalive) werd uitbracht) dan ook als een kans om eindelijk de muziek te gaan maken die de band zelf wil maken. De muziek is minder gericht op het scoren van een hit en meer op de muzikale inspiratie van Machine Head zelf.

Geen woede zonder rust

De woede die de muziek van Machine Head al jaren kenmerkt, komt ook duidelijk terug in Through The Ashes Of Empires. Het sterke van het album is vooral dat de band snapt dat zacht niet bestaat zonder hard, en woede niet kan bestaan zonder rust. Het gevolg is dat de muziek heel dynamisch is, en zeker niet eentonig. De band heeft het lef om rustig met een nummer te beginnen voordat de muur aan geluid opgetrokken wordt. De zorgt ervoor dat de grote variëteit in deze climax van het nummer, zoals de afwisselende solo’s en mooie loopjes, extra goed tot zijn recht komt. De muziek staat stevig in haar schoenen. Een genot.

Sambal

De teksten van de band zijn eveneens gepeperd als sambal. “No fucking regrets / Fuck these chains / No God damn slave” uit het nummer Imperium is daar een goed voorbeeld van. Of bijvoorbeeld “Fuck you, you cocksucker / Fuck you, you whore”, uit Left Unfinished om nog maar een doorsnee zinnetje te noemen. Blijkbaar wil de band geen enkele moeite doen om het Amerikaanse publiek naar de mond te praten. Hulde daarvoor, al komt het soms enigszins overdreven over.

Braakpartij

De band is misschien niet even subtiel in het uiten van haar woede en frustraties, maar dit maakt het niet minder mooi. Het zijn woorden die uit de keel rollen als kots tijdens een braakpartij. De band zit met veel frustraties over de huidige maatschappij en weet dit op een typische, maar toch aangename manier te verwoorden. We kunnen zeker blij zijn met dit soort teksten, omdat het dan niet eens enkel over de dood gaat, zoals je in de toch nog metal vaak ziet.

Een goed boek

Als je een plaat van Machine Head opzet, hoor je stevige muziek, met passie gebracht. Dat hoor je aan alles. Machine Head heeft ons iets te vertellen en daardoor komt elke song er duidelijk uit, en verveelt de muziek niet snel. Het is als een goed boek, je wordt van begin tot aan het einde door de muziek heengeleid.

Dus?

Machine Head heeft duidelijk met Through The Ashes Of Empires haar eigen muziek neergezet. Stevige teksten en degelijke muziek zorgen voor erg goede composities. Het worden absoluut geen hits, maar dat hoeft ook zeker niet. Met dit album kan de band zeker ook haar frustraties over de wereld kwijt.