Instrumentale krachtpatsers

Voor Avoid the Light heeft Long Distance Calling een gastzanger ingehuurd voor één nummer. ‘The Nearing Grave’ is dan ook de gedoodverfde single-kandidaat, gezongen door Jonas Renkse. Niet de eerste de beste, maar de zanger van de Zweedse heavy metalformatie Katatonia.

De vijfmansformatie bestaat uit David Jordan (gitaar), Janosch Rathmer (drums), Florian Füntmann (gitaar), Jan Hoffmann (bas) en Reimut van Bonn (electronica). Deze vijf instrumentale krachtpatsers zetten een stevige maar doorzichtige sound neer, die natuurlijk veel vergelijkingen oproept met genregenoten. De muziek zit meer in de hoek van de progressieve rock dan heavy metal. Zelf noemt de band hun muziekstijl ‘new art rock’. Vergelijkingen met het gevestigde Porcupine Tree dringen zich op en dat is een compliment.

Spanningsboog in balans

Het nieuwe album Avoid the Light bevat slechts zes stukken. Alle duren ze ruim zeven minuten met een uitschieter van twaalf minuten. De grote lengtes vormen een uitzondering in de popmuziek, maar het album verveelt geen moment. De spanning houdt de aandacht van de luisteraar vast. Het gemis aan zang wordt in de vijfde compositie ‘The Nearing Grave’ opgevuld en ingelost. De afwezigheid van zang is niet van negatieve invloed op de kwaliteit van het album, omdat de afwisseling en spanningsboog in ieder stuk goed in balans is.

Naar adem snakken

Bij herhaaldelijk luisteren hoor je steeds meer details in de lange uitgesponnen composities. Er treedt zelfs een feest van herkenning op en dat verwacht je niet zo snel met dit soort -door sferen en lagen opgebouwde- muziek. Het openingsnummer ‘Apparitions’ is meteen de krachtmeting; in twaalf minuten nemen de heren van Long Distance Calling je mee langs de klippen van de instrumentale progrock. Met alle tempowisselingen, instrumentale uitdiepingen en gitaarmuren weten ze van het begin tot eind de aandacht vast te houden. Het vraagt zelfs om meer. Soms doet de muziek je naar adem snakken.

Het album wordt afgesloten met ‘Sundown Highway’ dat klinkt als een explosie van licht en eindigt met akoestisch gitaargeluid. Een volmaakt einde van een onderhoudend album.