Muziek / Concert

Trefzeker in het hart

recensie: Lavalu live

.

Is Lavalu een groep of een singer-songwriter? De inbreng van de begeleiders lijkt enorm groot. Zeker saxofonist Miguel Boelens en cellist Jörg Brinkmann weten een rijk spectrum aan geluiden uit hun instrumenten te halen. ‘Lavalu staat voor mijn stem in combinatie met wat eigenzinnige liedjes en persoonlijke teksten. Dat kun je singer-songwriter noemen, maar mét een bandgeluid. Ik kies wat de bandleden inbrengen, ik ben de bandleider. Ik treed ook vaak alleen op of als duo met drummer Yonga Sun op Stukafest-optredens (Studentenkamerfestival, red.), dat is ook Lavalu’.

~

De ideeën komen over het algemeen van Lavalu, die een twintigjarige klassieke piano-opleiding achter de rug heeft en daarnaast een liefde voor popmuziek ontwikkelde tijdens haar pubertijd. Ze kreeg bewondering voor – en liet zich beïnvloeden door artiesten als Tori Amos, Radiohead, Moloko en meer recent de Nederlandse band Woost. ‘Toen ik Tori Amos voor het eerst hoorde ten tijde van haar album Under the Pink dacht ik: “Wauw, kan dat ook? Mag dat ook?” Ik luisterde daarna naar haar album Little Earthquakes, dat is sindsdien echt mijn favoriet. Maar ook het hele repertoire van Radiohead, dat is echt een wereldband. Zelfs het afwijkende album Kid A, als je dat durft als grote band, dan heb je pas echt lef!’

Jammer dat Lavalu, met haar opleiding, niet achter de vleugel zit. ‘Dat komt misschien nog wel. Maar ik voel me dan zo beperkt in de performance. Voor de band staan vind ik heerlijk en ik kan staande ook beter bewegen.’

Live nog mooier

~

Lavalu live is een nog mooiere belevenis dan luisteren naar haar album. Het spelplezier van zowel Lavalu zelf als haar drie begeleiders spat gewoon van het podium. De subtiele onderlinge communicatie leidt af en toe tot lachjes of extra expressies. De geluidskunstenaars op saxofoon en cello lijken geen grenzen te kennen. Subtiel gebruik van elektronica en sampler, maar vooral heel veel speltechniek staat borg voor een uitstekende performance. De composities staan stuk voor stuk als een huis in een genre dat nogal eens te maken heeft met een gebrek aan aandacht.

Lavalu wordt door velen in de jazzhoek geschoven, terwijl deze dame toch ook een poppubliek zal kunnen aanspreken. Liedjes van haar debuut zouden zeker niet misstaan op de nationale popzender 3FM, bijvoorbeeld live bij GIEL! in de ochtend. ‘Daar wordt aan gewerkt. Er zijn onderhandelingen om dit voor elkaar te krijgen.’ Dat ze ook in het buitenland live haar mannetje staat heeft ze in 2009 al mogen bewijzen op het Montreuxfestival. ‘Ik stond daar op een poster met Prince!’

Invloeden in haar werk gaan soms nog verder dan ze zelf vertelt. In het nummer ‘You & I’, dat ze ooit op gitaar schreef, horen we invloeden van Lily Allen. ‘Ik zie dat als een compliment, want ik bewonder haar.’ Ook horen we in sommige nummers zoals ‘More’ – in de geluiden die Jörg Brinkmann maakt – psychedelische invloeden van Pink Floyd. Het pianospel van Lavalu verraadt natuurlijk klassieke scholing en dito invloeden. In de bewerking van een Rachmaninoff-compositie in ‘Rockmaniac’ verwijst ze naar haar moeder die haar veel langer op pianoles hield dan dochterlief leuk vond. ‘Ik heb echt een geweldige moeder. Wat die allemaal gedaan heeft om mij te stimuleren: ze bracht me overal naartoe, van pianoles tot ballet. Ze is de beste moeder die je je maar kan wensen. Ze woont in Eindhoven en komt als we in de buurt spelen vaak luisteren. Zo ook vanavond.’

Lavalu heeft met dit optreden bewezen dat ze live nog veel meer in haar mars heeft dan we op de plaat van haar hebben gehoord. Ze heeft de bezoekers in het muzikale hart geraakt. Over twee maanden is Lavalu weer live te bewonderen: op 20 mei in De Lindenberg te Nijmegen en op 28 mei tijdens het Jazz Festival van Bergen op Zoom.