Muziek / Album

Debuutplaat van avontuurlijke Lavalu bevredigt

recensie: Lavalu - Hope or liquid courage

Nu pop, artpop of jazzpoprocktriphop, de beste beschrijving van Lavalu is dat zij zich niet in een genre laat beschrijven. Dit is ook te zien aan de podia die de Nederlandse band betrad, variërend van Noorderslag tot het Bimhuis en van Paradiso tot het Montreux Jazz Festival. Ook Lavalu zelf zegt zich niet te kunnen omschrijven: ‘alleen dat het popgenre is verweven met klassiek, triphop en andere muzikale elementen’.

~

Lavalu is zangeres en pianiste Marielle Woltring, een enthousiaste jonge vrouw met ook expertise in de theaterwereld. Hope or liquid courage is de debuutplaat, wat opvallend is gezien de imposante lijst van plekken die de band reeds platwalste. Een ondefinieerbaar geluid is automatisch vernieuwend en daarom interessant. Het eerste album vormt een cruciale test voor de relevantie van de muziek. En wat blijkt? Nog steeds is de muziek moeilijk te bestempelen. Hope or liquid courage bevat naast een meer dan uitstekende productie, bijzonder sterke songs gemaakt door professionele, bedreven muzikanten. En de stem van Woltring.

Variëteit alom

De diversiteit is een grote kracht van Lavalu. Elke track staat op zichzelf. Je hoort wederom stijlen als drum ’n bass, klassiek, jazz, funk, triphop en soul, die zich zelfs laten combineren binnen composities. Ook verandert de muziek constant van inhoudelijk karakter in tekst, dramatiek, luchtigheid en energie. Belangrijke kenmerken zijn de verfijnde klanken van saxofonist Miguel Boelens, de stijlvolle drummer Yonga Sun, het veelzijdige talent van cellist Jörg Brinkman en de stuwende Mark Haanstra op bas. De grootste identiteit ligt echter bij de vocalen van Woltring zelf. Haar grote expressiviteit en heldere stem dragen elk nummer.

~

Woltring heeft met Lavalu, zoals gezegd, een groot publiek getrokken. Alle lof voor de eigenzinnigheid van de avontuurlijke versmelting van genres ten spijt, eisen de sprekende, verhalende en theatrale zangkunsten een enorme aandacht op. Wellicht omdat de band bestaat uit jazzmuzikanten behoeft de muziek instrumentale solo’s en intermezzo’s of een geheel instrumentale track. Woltring blijft met haar stem echter vrijwel constant aanwezig. En dit is jammer. De buitenvocale inhoud verdient namelijk een feller spotlicht. Vele nummers zitten erg krachtig in elkaar. Het zoete piano-intermezzo en de fijne solo’s van Boelens in combinatie met het laidback handgeklap in ‘Hope’ bijvoorbeeld is prachtig. Of wat te zeggen van ‘IQ Drop’, een meeslepend werk in driekwartsmaat. Ook de melancholie vermengd met de funkende drums in ‘Rockmaniac’ zijn geniaal. Het climaxerende strijkthema in ‘Building Castle’ met wederom Boelens op de sopraansax vormt het absolute hoogtepunt op de cd.

Sterke debuutplaat

Hope or liquid courage is op vele punten een sterke debuutplaat. De ondefinieerbaarheid van de muziek kan na dit album voor een groot deel in de prullenbak worden gegooid: naast een hoop stijlen draait Lavalu voornamelijk om de stem van Marielle Woltring, het is voor een belangrijk deel vocale muziek. Onterecht, want de muziek speelt wel degelijke een grote rol. Terecht, want de vocalen zijn overtuigend.