Een bescheiden revolutie deel 2
Toen eerder dit jaar het eerste deel van Kieran Hebden & Steve Reids The Exchange Session op de markt verscheen konden we spreken van een bescheiden revolutie en een revelatie in de wereld van de moderne muziek. Electronische jazz stond natuurlijk al veel langer in het immer groeiende rijtje van muzieksoorten, denk maar aan Miles Davis (bij wie Reid trouwens ook drumde, net als bij andere grootheden als Sun Ra en Fela Kuti) en een duo in de jazz wereld, dat hadden we natuurlijk ook al gehoord. Maar wat Hebden en Reid vastlegden, dat was toch echt iets anders. In het standaard jazzduo format van drums en sax was de laatste vervangen door de electronica van Hebden alias Four Tet, maar electronische jazz was het toch ook weer niet. Wat dan wel? Nou, een bescheiden revolutie dus.
Nu is er het tweede deel van deze sessie welke in één dag (begin april) werd opgenomen in de Exhange Studio in Camden, Londen. Rijst onmiddellijk de vraag: waarom is hier geen dubbel-cd van gemaakt? Want nu bekruipt mij een beetje het gevoel van cognitieve dissonantie: had ik deze plaat al niet? Ja en nee. Het mag logisch zijn dat dit tweede deel verder gaat waar het eerste ophield. Reid leeft zich uit op zijn drums en percussie, Hebden reageert en improviseert hierop met zijn batterij electronische foefjes en liflafjes en vice versa.
Afrikaanse stokslagen en buitenaardse bliepjes
Een drietal stukken krijg je voorgeschoteld. Het geheel opent met Hold Down the Rhythms, Hold Down the Machines en dat is nou precies wat de heren hier niet doen. Het twintig minuten durende werkje gaat alle kanten op, zowel qua ritme als machinaliteit. Het is een boeiende amalgaam van Afrikaanse stokslagen en buitenaardse bliepjes waarin zelfs de stem van Reid nog vaag te ontwaren valt. Alsof je verdwaald bent in een jungle ergens rond de evenaar en achterna gezeten wordt door minstens drie onbekende, inheemse stammen.
~
Het vreemde is dat dit tweede deel van The Exchange Session mij een beetje tegenvalt, terwijl er eigenlijk weinig veranderd is. Dat is dan ook precies het probleem. Juist doordat de complete sessie niet als dubbelaar op de markt werd gegooid, waren de verwachtingen bij mij hooggespannen. En dat roep je als Reid en Hebden zijnde ook wel een beetje over je af. Nieuwe plaat = nieuwe geluiden, nieuwe invalshoeken, etc. Toch? Niet dus. Desalniettemin is dit heus weer een beresterke plaat geworden, maar daar staat tegenover dat de geijkte paden dit keer helaas niet gemeden worden.
