Joseph Parsons

Parsons verhuisde een aantal jaar geleden van Philadelphia naar het Duitse Hannover. In Europa echter krijgt hij met zijn Joseph Parsons Band nog geen voet aan de grond. Aan de kwaliteit van zijn muziek kan het niet liggen en ook de kritieken zijn heel aardig.

Gelovig

De liedjes en de zang van Joseph Parsons roepen vergelijkingen op met Neil Diamond, John Hiatt en met Moody Blues-zanger Justin Hayward (‘The Meditation’). Zijn teksten zijn niet altijd licht verteerbaar. De gelovige achtergrond van Parsons is hoorbaar in ‘Spiritual’, ‘The Meditation’ en ‘SingSingSing’, liedjes die door de muzikale verpakking niet klinken als gospel. ‘Broken Vows’ is gebaseerd op een gedicht van Lady Gregory, een Ierse toneelschrijfster. Het gedurfde instrumentale ‘Design For Life’ zorgt voor een scheidslijn op het album; het vormt de inleiding voor het ongepolijste ‘Broken Vows’. Afsluiter ‘SingSingSing’ roept een heerlijk gevoel op van een enorm uitgestrekte vlakte.

Slachtoffer
Zo lijkt Hope For Centuries een topalbum, maar dat is niet het geval. Parsons gaat nergens links- of rechtsaf, hij blijft in het midden. Ook het tempo van de liedjes varieert nauwelijks. Dat het album toch een hoge draaibaarheidsfactor heeft, komt omdat het neigt naar een verzamel-cd van diverse artiesten. Geen enkel liedje link je direct aan Joseph Parsons. Zo is Parsons het slachtoffer geworden van zijn eigen veelzijdigheid. Zijn stem doet denken aan vele groten uit de popmuziek, maar mist het typerende Parsonsgeluid. Hope For Centuries lijdt aan gezichtsloosheid. Wel is het een leuk verzamelalbum.

Live in Nederland:
5 oktober Cobblestone, Oldenzaal
23 oktober House Concert, Vlierden
27 november Doornroosje, Nijmegen

8WEEKLY MediaPlayer