Muziek / Concert

The seventies revisited

recensie: Jonathan Wilson

.

Een paar jaar geleden was hij in Utrecht het voorprogramma van Wilco, nu is hij zelf de hoofdact. In een uitverkocht Tivoli de Helling neemt Jonathan Wilson ons mee terug in de tijd, zo lijkt het. De jaren zeventig revisited. Compleet met wierook, kralenkettingen, kapsels en brillen uit die tijd.

Omar Velasco, gitarist uit de band van Wilson, neemt nu het voorprogramma voor zijn rekening. Meteen wordt de toon voor die avond gezet. Goede zangstem en mooi gitaarspel. Helder klinken zijn melodieuze songs door de zaal, het publiek is muisstil. Over dit laatste is ook Velasco zelf verbaasd. Zijn optreden krijgt een warm applaus. We worden dan een half uur verder opgewarmd door opnames van psychedelische muziek die een kruising lijkt tussen het werk van Grateful Dead, The Electric Flag en Pink Floyd. Een zoekactie met Shazam levert echter niets op.

Ingetogen belichting
Wanneer alle wierookstokjes branden, komt Wilson met zijn band op het podium. Ze beginnen meteen met ‘Lovestrong’ van het nieuwste album Fanfare gevolgd door ‘Illuminations’. Praten is niet zijn sterkste kant, hetgeen ruimschoots wordt goedgemaakt door prima muziek. Pas bij het vierde nummer wordt de eerste aankondiging gedaan, ‘Dear Friend’, en maakt hij melding van zijn laatste album. Een ingetogen belichting maakt de show compleet, met kleuren die passen bij de muziek. Nooit krijgt het licht de overhand, het is de muziek waar het om gaat.

Naast muziek van Fanfare speelt Wilson ook diverse nummers van zijn eerste album, Gentile Spirit. Mooie songs, waarin veel ruimte genomen wordt om te improviseren. Breed uitgesponnen, maar geen moment is het saai of duurt het te lang. Live klinkt het nog beter dan op cd; nog dynamischer en helemaal af. Veel invloeden zijn te horen. Soms lijken Crosby, Stills, Nash en Young mee te zingen, dan weer hoor je de gitaar van David Gilmour en het orgel van Richard Wright. Maar nooit wordt het een kopie  Wilson maakt zijn eigen muziek.

West coast
Eén cover wordt vanavond gespeeld: ‘Angel’ van Fleetwood Mac, een nummer uit 1974. Ook nu is er weer veel ruimte voor improvisatie, dit keer voor Jason Borger op Hammondorgel, ondersteund door percussie van de andere bandleden. Volgens Wilson is de mooiste muziek gemaakt in de west coast in de periode 1967-1975. Op Fanfare doen veel iconen uit die tijd mee, zoals David Crosby, Graham Nash en Jackson Brown. Ook is hij bezig de eens zo vermaarde muziek scene in Laurel Canyon nieuw leven in te blazen. Waar dit alles toe leidt, hebben we vanavond kunnen horen.