Experimentele verrassing
Drie jaar geleden meldde zich een nieuwe bebaarde zanger in singer-songwriterland: de Ierse James Vincent McMorrow. Met zijn debuutplaat Early in the Morning maakte hij veel tongen los, maar bleef hij nog hangen in de toegankelijke folk-hoek.
James Vincent McMorrow wordt vergeleken met Ray LaMontagne, Bon Iver en Mumford and Sons. Met Post Tropical bewijst hij dat hij meer in zich heeft. Hoewel Post Tropical misschien niet de verwachte opvolger is van Early in the Morning, is dit wel een interessante release. Dit wordt al duidelijk door de vormgeving van de albumhoes: die laat alle donkere facetten van de voorganger achter zich.
Verrassende tunes
Vincent McMorrow verrast de luisteraar op zijn tweede album met een elektronische vibe. Hij beschikt, behalve over die aparte stem, over wat drumskills waarmee hij met liefde experimenteert. Opener ‘Cavalier’ zet de toon voor de rest van de plaat: dromerig door de synths, een tikkeltje doordrenkt met soul door McMorrow’s prachtige falsetstem en opzwepend door de minimale beat en de toegevoegde elektronische sound.
‘Cavalier’ mag gerust een sexy nummer worden genoemd. Het fijne ‘Gold’ vertaalt de kleurrijke albumhoes naar een magische song met -wederom- hele goede synths en dromerige vocals. Het is duidelijk dat McMorrow meer uit de muzikale kast heeft getrokken, maar toch weet hij het minimaal te houden. Geen bombastische uitspattingen, maar subtiele synths en melancholische beats.
Zijn excentrieke (kop)stem heeft, in combinatie met zijn muzikale vernieuwing, wat van Antony Hegarty (Antony and the Johnsons); vooral in het verrassende ‘Red Dust’ (inclusief loepzuivere uithaal), het breekbare ‘Look Out’ en het pareltje ‘Glacier’. Het titelnummer, waarin McMorrow zijn hoge stem inruilt voor een ietwat ruige sound, is duisterder dan de andere tracks: ‘Post Tropical’ knalt van de plaat, maar is nog net niet bombastisch.
Ontwikkeling
McMorrow heeft zijn folky invloeden niet compleet achter zich gelaten, maar heeft zichzelf knap weten te ontwikkelen. Waarschijnlijk is deze nieuwe sound voor de liefhebbers van Early in the Morning even wennen en dat kan betekenen dat McMorrow een deel van zijn oorspronkelijke luisteraars zou kunnen verliezen. Maar met dit meer gedurfde, experimentele album kan hij ook een nieuw publiek aanspreken.
Post Tropical heeft wel een paar luisterbeurten nodig om er echt goed in te kunnen zitten. De magische sound is even wennen, maar dan laat het je ook niet meer los. Uitschieters zijn ‘Cavalier’, ‘Red Dust’, ‘Post Tropical’ en ‘Glacier’.
Met prachtige nummers, een totale sound en verrassend veel subtiel gebruik van synths en drumcomputers is McMorrow met zijn tweede plaat een totaal andere weg ingeslagen. Post Tropical is één van de eerste sterke releases van 2014.
