Tripmiddel

Op een dansvloer moet en zal gedanst worden. Het is een credo dat de meeste DJ’s zullen onderschrijven. Maar voor Holden is een dansende meute geen prioriteit. Holden wil zijn luisteraar hypnotiseren. En als hij daarvoor naar muziek moet reiken die buiten het spectrum van de standaard dansmuziek valt, dan moet dat maar. Holden trakteert zijn publiek dan ook niet zelden op een stel op hol geslagen free-jazztrompetjes of wat psychedelisch gitaarwerk uit de jaren zestig.

Unieke luisterervaring

Wie een album vol makkelijke, dansbare deuntjes verwacht, komt dan ook bedrogen uit. De meeste nummers op The Inheritors zijn experimenteel en eisen de volledige aandacht van de luisteraar. Maar een unieke luisterervaring is gegarandeerd voor degene die bereid is zich aan dit experiment over te geven. Holden laat organische, aardse elementen samensmelten met moderne, elektronische klanken. Free-jazz, krautrock en wereldmuziek worden één met de industriële klanken die Holden uit zijn zelfgebouwde analoge modulaire synthesizer heeft weten te verkrijgen. De inspiratie voor het samenbrengen van deze uitersten kreeg Holden naar eigen zeggen na het lezen van de roman van William Golding die dezelfde titel als het album draagt. Golding plaatst in de roman de dommige vredelievendheid van de Neanderthalers tegenover het technische vernuft en de wreedheid van onze soort. Holden lijkt op The Inheritors met dit uitgangspunt te willen spelen.

Club bangers
Zo overstemmen overstuurde elektronische klanken op het openingsnummer ‘Rannoch Dawn’ langzaamaan de hypnotiserende Afrikaanse trommeltjes waarmee het nummer ingeluid wordt. Op een nummer als ‘The Caterpillar’s Invention’ heeft de electronica echter een dienende rol en zijn het de bodhrán (een Ierse lijsttrommel), saxofoon en chants die naar een heuse klankeruptie toewerken. Holden laat deze tegenstelling echter ook wel eens voor wat het is. ‘Renata’, ‘Blackpool Late Eighties’ en het titelnummer zijn minder experimenteel en kunnen als de club bangers van het album gezien worden. Deze nummers komen het dichtst in de buurt van het gemiddelde technonummer en zullen de dansvloer weer in beweging weten te brengen.

Verslavend spul
Of je nu The Inheritors niet alleen als muzikaal, maar ook als sociaal-politiek statement wil zien of vindt dat Holden en zijn trouwste fans nogal hoog van de toren blazen, feit is dat Holden weer een mijlpaal heeft afgeleverd die zijn sporen zal nalaten op een volgende generatie producers. De weg die Holden met dit album ingeslagen heeft, zal de komende jaren platgetreden worden. Iedereen wil immers een album maken dat zo rijk is als The Inheritors. Je waant je met iedere luisterbeurt in een andere wereld waarin elke keer weer nieuwe details te ontdekken zijn. The Inheritors is niets minder dan een vijf kwartier durende trip. Berg je geestverruimende middelen dus maar op. The Inheritors is het alternatief. Maar pas op: het is verslavend spul.