Muziek / Album

Een verslavend stemgeluid

recensie: Gregory Porter - Liquid Spirit

Liquid Spirit is alweer de derde cd van Gregory Porter en de nieuwe aanwinst van het legendarische Blue Note label. Zijn stemgeluid werkt verslavend en klinkt iedere luisterbeurt weer beter. Een groot compliment verdient ook de band, met name pianist Chip Crawford en de saxofonisten Yosuke Sato en Tivon Pennicott.

De lijn die is ingezet op Water en Be Good wordt op dit album doorgetrokken. Ondersteund door dezelfde producers en muzikanten en inmiddels bekend bij een breed publiek, levert Porter op Liquid Spirit veertien prachtige nieuwe nummers af. Moeiteloos schakelt Porters stem tussen verschillende genres als jazz, R&B, soul en gospel, met een souplesse die elk nummer een eigen karakter geeft. Porter zelf noemt het ontstaan van Liquid Spirit heel organisch. ‘I didn’t say, OK, this is a Blue Note record, let me get a Freddie Hubbard sound,’ vertelt Porter op zijn website. ‘I didn’t have any agenda with this record.’

Begenadigd tekstschrijver


Porter is een begenadigd tekstschrijver, die prachtige melodieën combineert met ontroerende teksten. De lyrics vertellen verhalen gebaseerd op persoonlijke ervaringen van de muzikant en drukken gevoelens uit die direct uit zijn hart lijken te komen. Hierdoor beklijft zijn muziek onmiddellijk.

Voortbordurend op de wateranalogie die zijn debuutalbum karakteriseerde, zet Porter Liquid Spirit neer als een logische stap in zijn ontluikende discografie: ook hier worden een aantal van dezelfde onderwerpen die hem raken aangestipt, in het bijzonder hoogte- en dieptepunten in relaties, zijn jeugd en sociaal-politieke observaties.

Oprechte songs


Op Liquid Spirit spelen dezelfde vijf muzikanten mee als op zijn vorige cd. De saxofoons van Yosuke Sato en Tivon Pennicott hebben een geweldige samenhang in de gospelachtige titelsong, het gevoelvolle ‘Movin’ en het opgewekte ‘Wind Song’. De nummers klinken echter het mooist wanneer de instrumentale begeleiding is teruggebracht tot de piano van Chip Crawford, de bass van Aaron James en de drums van Emanuel Harrold.

Het trieste maar prachtige ‘Water Under Bridges’ is van grote eenvoud en bevat alleen de stem van Porter en de piano van Crawford. Dit leidt tot een mooie, oprechte bluesy song. Porters vertolking van de soulklassieker ‘The ‘In’ Crowd’ van Ramsey Lewis en Dobie Gray swingt, waarbij de basis gelegd wordt door Harrold en James, met een geraffineerde pianosolo van Crawford. Porters sociaal-politieke opvattingen komen tot uiting in de verrassende ballad ‘When Love Was King’, een eerbetoon aan Martin Luther King, en in het jazz-funk nummer ‘Free’, dat op zijn eigen jeugd lijkt terug te gaan.

Klassiekers


Het album bevat naast ‘The ‘In’ Crowd’ nog twee klassiekers: ‘Lonesome Lover’ van Abbey Lincoln en Max Roach en ‘I Fall In Love Too Easily’ van Sammy Cahn en Julie Styne. Porter zegt hierover op zijn website: ‘On each record, I try to pull something from the people who deeply influenced me.’ Met name het laatste nummer raakt hem persoonlijk enorm. ‘I can live in that song. It’s a hard song to sing but given my personality, I’m cool being vulnerable.’ Met het uitbrengen van Liquid Spirit zal Porters reeds veelbelovende carrière zich ongetwijfeld nog verder ontwikkelen.