Onuitwisbare indruk

Dubbel-basspeelster en achtergrondzangeres Liz Frencham uit Australië, die sinds een maand samen toert met Page, opent in Apeldoorn de avond met ‘Moon Over Bourbon Street’ van Sting. De zaal is zo al lekker opgewarmd als Mr. Gregory Page als een heer -met de hoed in de hand- het podium betreedt.

In zijn element 

Wat moet het heerlijk zijn als artiest om op pad te zijn met een kersverse prijs voor het laatste album. Shine, Shine, Shine won de prijs voor ‘Best Jazz Album of 2012’ bij de San Diego Music Awards. Een bijzondere prestatie voor een cd die tot stand gekomen is door crowd funding: een grote schare fans van over de hele wereld heeft geld ingelegd om Shine, Shine, Shine te laten verschijnen. Op 1 december j.l. speelde Gregory Page voor Jason Mraz in de O2 Arena voor ongeveer vijftienduizend man publiek dat hem niet kende. Toen hij de dag erop in Parijs voor zo’n twintig man speelde voelde hij zich veel beter in zijn element, zo vertelt Page tijdens zijn show. In Apeldoorn hebben een dikke honderd liefhebbers plaatsgenomen op de stoelen van theaterzaal de Gigant. Een prima ambiance voor een optreden van Gregory Page met zijn drie begeleiders.

Terug in de tijd en toch vandaag
Page speelt een bloemlezing uit zijn inmiddels rijke oeuvre. Als tweede compositie komt het titelnummer van zijn nieuwste album ‘Shine, Shine, Shine’  in een prima uitvoering voorbij. Op verzoek speelt Page ‘Sleeping Dogs’. Een complexe compositie volgens de zanger, uit een tijd dat hij niet zo lui was. Na een gespeelde pauze wordt het nummer ingezet en spelen Page en de zijnen dit fraaie, wat langere lied. Het publiek laat zijn erkenning blijken en de heer op het podium ontvangt dit welwillend. Tegen het einde van het concert gebruikt Gregory nog vier ‘props’ die de sfeer van de jaren veertig versterken: een carbonmicrofoon die zijn stem nog krakender maakt, een minuscuul toetertje, een wasbord en een achtergrondmuziekje dat klinkt als een kartonnen plaat op een grammofoon. Samen met zijn kleding, zijn hoedje en zijn bewegingen die tussen stuntelig en vloeiend inzitten, waant het publiek zich in een zwart-wit film, of in een reis naar het verleden. Page neemt af en toe ruim de tijd om zijn levensvisie uit te dragen: maak je dromen waar en geniet van het leven. Hij is daar zelf een levend voorbeeld van, want hij liet zijn veilige, doorsnee leven achter zich om de muziek te maken waar hij van houdt.

Wie na het concert een van de albums van Gregory Page draait, ziet in gedachten onwillekeurig de gestalte van Page over het podium gaan met zijn karakteristieke bewegingen, de drummer in pak die beheerst zijn slagen maakt, Sky Ladd die de vleugel voortreffelijk bedient en natuurlijk de vrouwelijke basspeelster die af en toe de achtergrondzang voor haar rekening neemt. Page laat een onuitwisbare indruk achter van een bijzondere avond terug in de tijd en toch helemaal van deze tijd.