Een vernieuwende outsider
Vernieuwing wordt in de muziekwereld, met name door de critici, enorm op prijs gesteld. We zijn allemaal dol op bands als Radiohead, die zichzelf steeds weer opnieuw uitvinden. Het was de Brit Nick Talbot die pakweg anderhalf jaar geleden de prachtige singer-songwriterplaat Flashlight Seasons uitbracht onder de naam Gravenhurst. Een mysterieus album gekenmerkt door een indringende onderhuidse spanning, van iemand die er een totaal eigen stijl op nahield. Nota bene een songwriter die platen uitbrengt op het doorgaans elektronica-gerichte Warp label. De tweede langspeler heet Fires In Distant Buildings en wie Flashlight Seasons goed kent, zal zich verwonderen bij het luisteren naar deze op het eerste gehoor totaal andere plaat.
~
Pikzwart
Slechts acht nummers telt Fires In Distant Buildings, maar bij nader inzien zijn het er eigenlijk maar zeven, want één daarvan is een reprise. Vaak pikzwart, met hier een enkel droevig liefdesliedje (Nicole) en daar wat korte geluidsflarden. De meest imposante stukken zijn de slepende opener Down River en het lange, boordevol dynamiek zittende Song From The Arches. Nick Talbot laat hierin horen hoe hij gegroeid is, hoe hij met de versterker op elf een hoogtepunt nog meer kan oprekken, maar ook hoe hij stil en subtiel kan zijn. Zijn zachte stemgeluid constrasteert met de geluidsmuur, wat bijdraagt aan de dreigende atmosfeer op het album.
Dat Nick Talbot prachtige songs kan schrijven en daarbij een nieuwe wereld kan creëren wisten we al, maar dat hij ook nog eens, zonder dat kenmerkende Gravenhurst-geluid te verliezen, een post-rock plaat kan maken waarbij de jongens van Mogwai hun vingers kunnen aflikken, is een openbaring. Hierbij mijn respect voor een artiest die zichzelf opnieuw uitvond, zonder zichzelf in feite opnieuw uit te vinden. Daarbij schreef hij met Animals ook nog eens een van de mooiste nummers die ik dit jaar hoorde. Vernieuwende outsiders als Nick Talbot met Gravenhurst, daar kunnen er niet genoeg van zijn.
