Muziek / Concert

Lente in de Melkweg

recensie: Giovanca

Het is altijd uitkijken naar een nieuw album afkomstig van Dox Records. De ideeën en ambities zijn groots, de kwaliteit van elk album is zonder uitzondering indrukwekkend. Verschillende artiesten met uiteenlopende achtergronden zijn toch stuk voor stuk herkenbaar. Huidig paradepaardje Giovanca presenteerde in de Melkweg haar tweede plaat, When I’m Awake.

Jarenlang zong ze in bands als Relax, bij Wouter Hamel en Benny Sings. Als achtergrondzangeres, maar stiekem ook op de voorgrond. Voor wie haar nog nooit heeft gezien: de donkere, slanke Giovanca is naast zangeres ook model met een betoverende glimlach. Bijna lachwekkend is haar participatie in de band van de vaak slonzige, ongeschoren Benny Sings. De bijna twee koppen grotere Giovanca eist met haar glitterpakjes meer aandacht op dan haar frontman.

Aanstekelijk mengsel

~

De sprankelende vertoning is gekoppeld aan een sprekende persoonlijkheid plus een zuiver hoge stem met een scala aan mogelijkheden. Overtuigend genoeg voor Dox Records om in 2008 het album Subway Silence op te nemen en er nu, twee jaar later, gelijk een aan vast te plakken. In de goedgevulde Oude Zaal liet de – naar eigen zeggen – zenuwachtige Giovanca horen dat ze op dezelfde voet doorgaat. Een fijne mix van funk, soul en pop, waarin vrolijkheid en optimisme worden geuit door catchy tunes en strakke melodische en ritmische structuren. Zelfs met de ogen dicht hoorde je de constante glimlach op haar gezicht. Kitschy tunes zijn het bijna. Het is niet de enige overeenkomst met de praktijken van producer Benny Sings.

De producer van ook vele andere platen van Dox Records drukt meer dan ooit zijn stempel op de sound van de Dox-afgezant. Geniale refreinen, lijmende koortjes, humoristische breaks, sprekende en gesyncopeerde keyboardklanken, en dit alles verpakt in een sprankelende lentesound. Voorwaarde van het label is dat de artiesten zelf de ideeën opperen voor hun muziek. Nu lijken de muzikale gedachten van Giovanca en Benny Sings wel erg opvallend overeen te komen. Wellicht is het net dat toefje soul vanuit haar stem dat Giovanca onderscheidt van de Benny Sings-albums.

Band overtuigt

Feit is dat de albumpresentatie blonk van enthousiasme en terechte zelfverzekerdheid. De tienkoppige band stond als een huis. Gitarist Rory Ronde gaf enkele fijne solo’s weg, die een prettige afwisseling vormden tijdens de voorspelbare melodietjes. Om de soul meer overtuiging te geven had een donkere tenor- of baritonsax overigens niet misstaan. Raar was dat de Melkweg moeilijk op gang kwam. Giovanca had namelijk, ook dankzij een professionele en levendige performance, het aanvangende lentegevoel naar binnen gebracht.