Geen blues maar folk

Blues ligt aan de basis van vele moderne muziek, maar de originele blues komt oorspronkelijk uit het zwarte Amerika. En blues kent vele gezichten moet Eric Bibb gedacht hebben. Want Deeper In The Well is blues, echter eerder folk-blues, met de nadruk op folk. Dat is wel even wennen als je Bibb kent van de akoestische blues waarmee hij zijn carrière van start ging midden jaren negentig.

Nieuwe muzikale weg

Wie Bibb’s eerste albums Spirit & The Blues en Good Stuff in zijn hart had gesloten en hem met Me To You ineens een veel te commerciële weg in vond slaan, zal ook aan dit nieuwe album moeten wennen. Natuurlijk heeft Bibb in de tussentijd met bijvoorbeeld het voortreffelijke Diamond Days al lang revanche genomen voor het commerciële Me To You. Maar met zijn nieuwste werk slaat hij wederom een andere weg in, wat is toe te juichen.

Verwaterde blues
Onbevangen luisteren naar Deeper In The Well is een verademing. Bibb schrijft treffende folk-songs en voert ze uit binnen deze traditie. De mengeling van traditionals, covers van o.a. Taj Mahal en eigen composities pakt erg goed uit. De titel van het album is ontleend aan het door Bowling Roger Dale en Emerson Martha Jo geschreven ‘Dig A Little Deeper In The Well’. En de titelsong werpt zich op als het sleutelnummer van de plaat. Het staat voor Bibb’s graafwerk in de folk-traditie en het verwateren van de blues-invloeden in zijn muziek.

Gewaagde Dylan cover
De meest gewaagde maar ook meest geslaagde cover van het album is het Bob Dylan nummer ‘The Times They Are A Changing’. Met banjo en veeg-drum geluiden en een alternatief gezongen tekst blijft Bibb weg van de platgetreden paden rond dit nog altijd schitterende Dylan nummer. Bibb’s nieuwe interpretatie is daarmee wonderwel gelukt en dat verdient alle lof.

Verknocht aan een prachtwerk
Het album Deeper In The Well komt heel langzaam bij de luisteraar binnen. Maar op het moment dat het kwartje valt en je beseft dat je Bibbs vroegere blues moet loslaten, raak je ontegenzeggelijk verknocht aan dit prachtwerkje. Dan geniet je van de eerste noot van het openingsnummer ‘Bayou Belle’ tot de laatste noot van ‘Movin’ Up’ en vraag je je direct af wat de volgende muzikale zet van Eric Bibb weer zal gaan opleveren.