Warme jas

Tinley opent met ‘Wherever You Are’, afkomstig van zijn nieuwe album Emmett Tinley dat enkele weken geleden uitkwam en door de fans is omarmd. Inmiddels mag het album ook enkele goede recensie bijschrijven. De sfeer en de hoge kwaliteitsstandaard van het optreden is met deze opener direct gezet. De band, met cellospeler, pakt perfect de stemming die we ook van het album kennen.

Gekwelde liefde

Wat is er mooier voor een artiest dan het publiek instemmend ‘oh’ te horen roepen als hij een van zijn nieuwe songs aankondigt? Dit gebeurt bij ‘Takes a Long Time to Heal’. Het is niet het enige nummer dat het publiek met open armen ontvangt. Hetzelfde lot ondergaan de composities van The Prayer Boat, zoals het machtige ‘Polichinelle’. Tinley grijpt daarmee even terug naar zijn verleden en brengt nog een andere song van het Polichinelle album ‘It Hurts To Lose You’. Na een verzuchtende reactie van het publiek zegt Tinley: “Je wist wat je kon verwachten toen je een kaartje kocht. Vrolijke liedjes heb ik maar weinig gemaakt, alleen een paar op mijn nieuwe album.” Over het algemeen is het de gekwelde liefde die wordt bezongen door Tinley, wiens stem prima past bij dit soort melancholieke liedjes.

De band en Tinley laten zich niet van de wijs brengen als de harde geluiden van Maria Mena uit de grote zaal van Paradiso doordringen.  Een van de bezoekers laat zich ontvallen dat hij zijn kaartje voor Mena heeft ingeruild voor Tinley, toen bekend werd dat hij dezelfde avond kwam optreden. Een prima keuze.

Vlekkeloos
De band waarmee Tinley vanavond optreedt is voor de gelegenheid gevormd en heeft  slechts één dag kunnen repeteren. Toch zetten ze een set neer alsof de heren al tijden met elkaar spelen. We horen een voornamelijk Nederlandse crew bestaande uit Sebastiaan Wiering op cello, percussie en backing vocals, Marco Strikkers op bas en backing vocals, Tony Nielsen (Denemarken) op gitaar en Anton Leijdekker op drums. Een fantastisch moment ontstaat als David Rockefeller van New Cool Collective trompet speelt in het werkelijk schitterende ‘Sooner or Later’. De soms ijle trompetklanken maken het toch al muisstille publiek sprakeloos. Rockefeller speelt gelukkig nog een liedje mee: ‘Nothing in Between’ klinkt daardoor als een klein feestje.

Na een toegift is de koek op na zo’n vijf kwartier onderhoudende, melancholieke en uitstekende muziek. Langer is altijd lekker natuurlijk, maar de kwaliteit die geboden is past als een warme jas en ontvlamt de harten van de aanwezigen nog vele uren na dit vlekkeloze weerzien met Emmett Tinley.

Live:
12-1 Eurosonic/Noorderslag Groningen