Grand Cru van de Americana en folk

Met Roses At The End Of Time bewees Gilkyson in 2011 dat ze nog steeds meetelt als singer-songwriter. Dat ze ook actuele thema’s als de tsunami in songs als ‘Slouching Towards Bethlehem’ niet uit de weg gaat, geeft haar alleen maar meer aanzien. In de Roepaen bepaalt dit nummer direct de sfeer. Het aanwezige publiek wordt aangespoord om mee te zingen en doet dat dermate ferm, dat een fraai achtergrondkoor ontstaat.

Creatief gitaarspel van Lysdal

Verder kiest Gilkyson voor een soberdere begeleiding. Ze speelt zelf akoestische gitaar en soms begeleidt ze zich zelf op de piano. Aan haar zijde bevindt zich de Deen Jens Lysdal; hij begeleidt haar op de elektrische gitaar. Lysdal is gezegend met een fijn en creatief gitaarspel dat de spanning binnen elke compositie hoog houdt; hij vermijdt het spelen van te eenvoudige akkoorden zoveel mogelijk. Af en toe horen we hem ook als backing vocalist. In één nummer draaien Gilkyson en Lysdal de rollen bovendien om en maken we kennis met de zanger Lysdal. Een aardige geste van Gilkyson, maar Lysdal moet toch in Gilkyson zijn vocale meerdere erkennen.

Oude bekenden

Natuurlijk put Gilkyson in het eerste deel van haar set uit haar meest recente albums, zoals Roses At The End Of Time en het album Redhorse, dat ze maakte met collega’s John Gorka en Lucy Kaplansky. Van Redhorse speelt ze het door Neil Young geschreven ‘I Am a Child’ in een bloedmooie uitvoering. Daar zou Young jaloers op kunnen worden. Voor de vertolking van ‘Paradise Hotel’ haalt Gilkyson een herinnering op aan een vakantie in een paradijselijke omgeving. De komst van een Harley Davidson motorclub leek daar de stilte bruut te verstoren. Uiteindelijk bleken de onverwachte bezoekers aardige Canadezen, die bovendien veel minder onaantrekkelijk waren dan ze eruit zagen. De Harley Davidson mannen, het kampvuur, de paradijselijke omgeving; de sfeer is gezet en past perfect bij de uitvoering van het nummer.

Verzoekjes
Met een rijk oeuvre op zak is het natuurlijk gewaagd om de zaal te vragen om verzoeken. Toch waagt Gilkyson het erop. Ze speelt de verzoekjes zonder uitzondering, waaronder het prachtige ‘Rose of Sharon’ van haar album Redemption Road uit 1997. Gilkyson heeft het nummer al lang niet meer gezongen en Lysdal heeft het nog nooit begeleid, maar hij valt na het eerste couplet toch in en improviseert een keurige begeleiding.

Prachtige toegift
Als toegift speelt Gylkison het titelnummer van haar voorlaatste solo studioalbum Beautiful World. Ze zong het nummer voor de Native Americans in Oregon; zij wachtten ruim honderd jaar op het afbreken van een dam in de rivier. Toen dat eindelijk gebeurde, werden hun oude vissersgronden in ere hersteld. Voor Gilkyson heeft dit lied sindsdien een bijzondere lading. Van achter de piano trakteert ze het publiek in de Roepaen dan ook op een bijzonder gevoelige uitvoering van dit prachtige lied.