Muziek / Album

Dr Who Dat?: verscheidenheid troef

recensie: Dr Who Dat? - Beat Journey

Beat Journey is een samenraapsel van samples, instrumenten en vooral stijlen. Bovenal is het een reis langs de muzikale interesses van de – aan DJ Shadow schatplichtige – muzikant Dr Who Dat?. Met de radicale sprongen én de geniale overgangen die daar bijhoren.

~

Wie Beat Journey van DJ/producer Dr Who Dat? het label hiphop heeft opgespeld is niet bekend in de DJ-wereld. Oké, Dr Who Dat? (die ook bekend is onder de naam Jneiro Jarel) is zeker een meester in het creëren van een beat, en daar komt er dan ook geregeld één van voorbij die gemakkelijk zou passen onder een tekst van een van de bekende rappers. Over het algemeen staan Dr Who Dat?’s scratch-, sample- en mixkunsten echter zo op zichzelf dat hij zich moeiteloos in het rijtje van illustere voorgangers als DJ Shadow en DJ Krush kan voegen. Heel vernieuwend is de muziek echter niet: zeker niet als je bedenkt dat DJ Shadow tien jaar geleden al met een album kwam dat helemaal uit samples en een drumcomputer was samengesteld: Endtroducing. Niettemin is Beat Journey een sterk album geworden.

Collage

De kracht van de artiest ligt vooral in de variëteit van zijn muziek, zowel in instrumentarium als in muzieksoort. Zo wisselt hij de draaitafel graag in voor een drumcomputer, de fluit voor de trompet, en de jazz voor de triphop. Het veelvoud aan invloeden is ongetwijfeld te wijten aan Dr Who Dat?’s verhuisdrang. Zo werkte hij in Houston, New York, Arizona en Georgia, en wist de – er kan nog meer bij – in Philadelphia geboren muzikant een eerder album, Three Piece Puzzle, uit te brengen bij het Nederlands label Kindred Spirits. Dr Who Dat? weet al deze input uit te buiten en samen te voegen tot een collageachtig werk: een album vol aan elkaar geplakte samples.

Radicaal

Er zou kunnen worden aangevoerd dat Dr Who Dat? de wisselingen tussen deze korte stukjes muziek te radicaal doorvoert. Bij sommige tracks is niet duidelijk of het nou om één, twee of drie songs gaat. Vaak is ook de overgang tussen de nummers te groot. Toch werkt dit niet altijd storend. Vooral liefhebbers van de DJ’s Shadow en Krush zullen niet wakker liggen van de radicale overgangen: deze turntablers hebben die techniek namelijk zo vaak in het samplen toegepast dat het nu een waar stijlfiguur is geworden.

Hoogtepunten

Hoogtepunten zijn het o zo duistere Creepin, het prachtige Deep Blaque, en het ondanks de titel toch wel erg jazzy nummer Bahia Blues. Hierin schalt een vrolijke trompet die door de malle Dr Who Dat? met een frisse beat vergezeld wordt. Het openingsnummer Beat Rock is een van de grilligste keuzes. Echt een opener is het niet. Net zomin als het laatste Warped 45 een afsluiter is. Maar dit zijn vooral de woorden van een criticus. Als je de plaat als achtergrondmuziek opzet, of simpelweg, en met iets meer respect, om lekker naar een muziekje te luisteren, dan is dit album zeker een aanrader. De elektronische jazz; de Massiveattack-achtige nummers; de Endtroducing-kloons: ze zijn allemaal met dezelfde zorg geproduceerd.

Voor wie daarna nog niet genoeg heeft van Jneiro, is het goed om te weten dat hij nu meewerkt aan een album met The Pharcyde. Alsof er in zijn eigen werk al niet voldoende verscheidenheid te vinden is.