Muziek / Album

New Orleans mét hulp

recensie: Dr. John and the Lower 911 - City That Care Forgot

.

New Orleans is de thuisbasis van Dr. John. De muziekscene van deze stad is wereldberoemd en heel eigen. Het is niet zo verwonderlijk dat Dr. John nu met een album komt waarin hij terugkijkt naar de gevolgen van orkaan Katrina (2005), want de stad lijdt daar nog steeds onder. Op dit album wordt hij bijgestaan door een keur aan artiesten: Eric Clapton, Willie Nelson, Ani DiFranco en nog vele anderen.

Dr. John (geboren als Malcolm John Rebennack Jr.) debuteerde in 1968 met zijn meesterwerk Gris Gris. Veertig jaar later breng hij nog steeds goede albums uit zoals blijkt uit dit nieuwe werkstuk. City That Care Forgot is een aanklacht tegen de overheid die, naar de mening van velen, maar heel traag met hulp voor de slachtoffers van Katrina over de brug is gekomen en daarin ook nog eens tekortschoot. Het is niet zo gek dat in de muziek aandacht gevraagd wordt voor dergelijke rampen, net als na de gebeurtenissen van 9/11 toen we albums van groten als Bruce Springsteen en Neil Young zagen. De impact die Katrina heeft gehad is immers zeer groot en de stad New Orleans is nog verre van herbouwd. Iedereen die de stad van voor de orkaan kent, zal veel markante stadsgezichten missen.

In het nummer ‘Time for a Change’ horen we Eric ‘Slowhand‘ Clapton op zijn karakteristieke manier een beetje slepend en trekkend gitaarspelen. De muziek is lekker uptempo en dankzij Claptons prettige gitaarwerk is dit een van de aandachtstrekkers van City That Care Forgot. Het is niet het enige nummer waarop we Clapton terughoren, ook op ‘Stripped Away’ is hij aanwezig, maar daar is hij minder opvallend. Trompettist Terence Blanchard blaast ‘We Gettin’ There’ naar grotere hoogten. De bijdrage van Willie Nelson op ‘Promises, Promises’ is daarentegen niet essentieel. Het titelnummer ‘City That Care Forgot’ is een Dr. John-song zoals we hem graag horen; donkere zang en met de elementen van de New Orleans-sound duidelijk aanwezig. Hij wordt daarbij ondersteund door de gitaarklanken van Clapton en de zang van Ani DiFranco. Het is een van de beste nummers van dit hoogwaardige eenentwintigste album van de meester. Een album ‘met hulp’ over een stad die het aan hulp ontbrak.