Twee uur lang wegdromen

Zowel Lameirinhas als Van het Groenewoud zijn kunstenaars die hun muzikale sporen al op kilometers lange wegen hebben achtergelaten. Lameirinhas werd in 1944 geboren in Porto, Portugal. Om politieke redenen verliet hij in 1959 zijn geboorteland en kwam via België in Nederland te wonen. Hij staat bekend om zijn persoonlijke vertolking van de Portugese Fado die hij verweeft met blues- en jazzinvloeden. In het verleden speelde hij met Nederlandse artiesten als Bløf en Stef Bos. Van het Groenewoud scoorde in Nederland zijn eerste bescheiden hit ‘Je veux de l’amour’ in 1980 en stond in 1991 drie weken op nummer 1 met ‘Liefde voor muziek’. Samen maken de muzikanten nu een grootse concert-tour door de Nederlandse theaters met allerhande liedjes die stuk voor mooi en muzikaal zijn.

Van blokfluit tot bandoneon
Van het Groenewoud heet de volle zaal van De Kleine Komedie vriendelijk welkom en begint met het eerste nummer ‘Ochtendlied’. Hij waarschuwt: “Dat klinkt evangelisch, maar dat is niet de bedoeling”. Het is het begin van een lange reeks prachtige liedjes, vrolijke liedjes, treurige liedjes. Op het aantal muziekinstrumenten is niet bezuinigd. De heren hebben een contrabassist en een accordeonist meegenomen om hen te begeleiden. Lameirinhas speelt gitaar en cavaquino en Van het Groenewoud gitaar, piano en mondharmonica. Ook wordt er nog een blokfluit en een bandoneon ingezet.

Troubadours

Het lieve liedje ‘Keineig verliefd op haar’ wordt door Van het Groenewoud na afloop even vertaald: keineig betekent verschrikkelijk. En Lameirinhas onthult dat de samenwerking met Belgische zanger voelt alsof twee troubadours van kasteel naar kasteel reizen. En dat voel je als publiek precies zo. De klanken van de kleine band zijn zomers, melancholisch en ontspannend. Het klinkt zo zuiver en slick dat bij het sluiten van je ogen je het gevoel hebt naar een cd te luisteren.

Wegdromen
Net als je denkt dat het einde van de voorstelling is aangebroken, blijkt het pas pauze. Na de onderbreking is het voornamelijk Lameirinhas die zingt. De liedjes worden voor de pauze goed afgewisseld tussen Van het Groenewoud en Lameirinhas maar na de pauze is het voornamelijk de Portugese zanger die zijn liederen ten gehore brengt. De verrassing is in het tweede deel een beetje weg, al verschijnt er bij een gezelschapsliedje met blokfluit toch een flauwe surpriseact op het podium die niet te plaatsen is. De liedjes mogen voor de ongeoefende luisteraar steeds meer op elkaar lijken, toch nodigen ze nog steeds uit tot wegdromen over een mediterraans leven.

Muzikale verwennerij

Er wordt door de zangers veel met het publiek gepraat en meezingen is bij tijd en wijle vereist. Dos Trovadores is een aangename traktatie voor het gehoor, een muzikale verwennerij. Al heb je veel geduld nodig om de meer dan twintig liedjes, die in dit ruim twee uur durende concert voorbijkomen, tot je te laten komen.