Degelijk
Na acht jaar komt hip-hopcollectief Dilated Peoples met een nieuw album op de proppen. Directors of Photography is degelijk, maar kan zich niet meten met de echte toppers van dit jaar.
Directors of Photography is degelijk, maar kan zich niet meten met de echte toppers van dit jaar.
Het drietal uit Los Angeles, bestaande uit DJ Babu en rappers Rakaa Iriscience en Evidence (die het als solo-artiest ook niet onverdienstelijk doet), bestaat alweer meer dan twintig jaar en had de mogelijkheid om de eer van het underground label Rhymesayers hoog te houden na twee mindere releases van grote namen als Grieves en Atmosphere. Dat is de heren echter niet helemaal gelukt.
Te eenvormig
Weliswaar is Directors of Photography beter dan die andere twee, maar toch weet ook dit album nooit helemaal te overtuigen. Het ietwat monotone geluid van beide rappers en de lange speelduur zijn de grootste minpunten. Daar tegenover staan uitstekende beats van DJ Babu, die ervoor zorgen dat de aandacht van de luisteraar niet snel verslapt.
De heren laten meerdere malen horen dat ze er heus nog wel wat van kunnen. Op tracks als ‘Good As Gone’, ‘Show Me The Way’, ‘Trouble’ en ‘L.A. River Drive’ horen we drie oudgedienden die er nog steeds zin in hebben. Sowieso staan er (op de overbodige interludes na) geen slechte nummers op het album; het geheel is alleen net iets te eenvormig om boven het maaiveld uit te steken.
Monotoon
Wie Directors of Photography voor het eerst hoort, zal desalniettemin merken dat het bijna onmogelijk is om het album slecht te vinden. Op het eerste gehoor klinken de raps van Rakaa en Evidence namelijk heerlijk laid back, en zorgen ze in combinatie met de beats voor een fijne oldskoolsfeer. Het is echter pas na het beluisteren van meerdere nummers dat het begint op te vallen dat het de enige stijl is die ze hanteren om hun teksten over te brengen.
Die teksten gaan over hun liefde voor muziek, hun jeugd, optimisme, en natuurlijk over het feit dat beide rappers na jaren weer terug zijn, en beter dan ooit. De teksten zijn doorspekt met leuke vergelijkingen en woordspelingen (‘Forced to war like Muhammed Ali / shape the future like cash is clay / melt time / the Salvador Dali’), maar ook hier geldt: Dilated Peoples weet zich niet te onderscheiden van andere hiphopacts. Daarmee is Directors of Photography toch een kleine tegenvaller.
