Jeugdige passie loont snel

Het lijkt voor Death Letters niet uit te maken of het om echo’s uit het verleden gaat of om bluesrock in een moderne outfit. Jordi ‘Duende’ Ariza Lora (19) en Victor Brandt (18) kunnen zich vereenzelvigen met beide. De bandnaam werd ooit ontleend aan een song van blueslegende Son House, terwijl de punkblues van nieuwlichters The Black Keys als lichtend voorbeeld heeft gediend voor hun eigen geluid. Het titelloze debuut werd overheerst door brute, knoertharde en op blues georiënteerde punkrock. Op Post-Historic hebben de jonge knapen een onwaarschijnlijke ontwikkeling doorgemaakt. De hardcore en postrock razen soms nog steeds met de snelheid van een op hol geslagen achtbaan, maar het nieuwe werkstuk biedt meer variatie, melodie en dynamiek.

Geestdrift en ontwikkeling

Volgens ‘Duende’ en Brandt kent de tweede plaat ‘meer invloeden, een bredere interesse en is het muzikaler en melodieuzer dan de voorganger. De muziek heeft een heel natuurlijke evolutie ondergaan’. De songs geven het tweetal gelijk. ‘Your Heart Upside Down’ is een felle en ongepolijste opener. Langs het furieuze ‘Death Of The Sincere’ en de krachtige ballad ‘A Room A Story A Beautiful Memory’ gaat het richting de anderhalve minuut durende gitaareruptie van ‘Post-Historic’. Op dat moment ben je pas halverwege het album dat in totaal elf nummers telt. Ook in het tweede gedeelte verzaakt de afwisseling nooit en voeren passie en geestdrift de boventoon.

Ook zanger ‘Duende’ heeft zich op het nieuwe werk prima ontwikkeld. Of er nu schreeuwend, ijl of met een lading emo gezongen moet worden, het is hem om het even. Klapstuk van het album is ‘I Wish I Could Steal A Sunset’. Daarin lijkt het alsof Motörhead is ingehuurd om af te tellen, Andrew Stockdale van Wolfmother voor vocale assistentie zorgt en Peter Pan Speedrock voor de muzikale ondersteuning tekent. Het nummer laat Death Letters’ ontplooiing in optima forma horen.

Drukke baasjes
Post-Historic is in Austin, Texas opgenomen door Chris Smith, die eerder goed werk verrichtte voor o.a. Jet en The Datsuns. De begeleiding van dit jonge duo om Amerika te ontdekken is dan ook in goede handen. Dat de aandacht in eerste instantie niet volledig op Nederland gericht is lijkt onlogisch, maar het kan Death Letters blijkbaar niet snel genoeg gaan. Dit jaar is de band op veel festivals te zien en is ze de support act van De Staat. Het tweetal heeft ieder afzonderlijk ook nog een aandeel in andere bands en ‘Duende‘ heeft zelfs al een eigen label. Hieruit blijkt dat ze zich op jonge leeftijd al helemaal hebben overgegeven aan de muziek. Wat goed is komt snel en daar lijkt in het geval van Death Letters geen woord van gelogen.