Meer diepgang in een kleine traditie

De Kift is oude punkmuziek in ontwikkeling, vergelijkbaar met The Ex. Maar waar The Ex de muziek van de wereld – specifieker, van Afrika – als inspiratiebron opzoekt, grijpt De Kift al jaren naar de literatuur van Duitse en Russische schrijvers, bijvoorbeeld van de Duitse auteur Wolfgang Borchert. Voor 7 dook zanger en voorman Ferry Heijne in de boeken van enkele Russische dichters, met een bescheiden hoofdrol voor Alexander Poesjkin. Vertalingen en interpretaties vormen de basis voor de teksten van de vijftien nummers op de cd. Herkenbaar, maar toch interessant.

Dit keer gaan de teksten dus dieper en is het moeilijker te bevatten wat het hoofdthema van dit album is. De ellende wordt met mooie woorden en zinnen bezongen, net als de armoe, de invloed van alcohol, het dolende bestaan en het vertrouwde van thuis. De personen die in de teksten naar voren komen zijn op zoek naar richting, de juiste weg of de verwezenlijking van een droom. Net als de dichters op wiens werk dit album is gebaseerd, want dromers, denkers en piekeraars waren het. Stuurloos ook.

Coherent

Toch is dit een mooi, coherent album, vol met het geluid dat al jaren te horen is van dit collectief rondom de familie Heijne. In de muziek is veel ruimte voor de bas, de blazers. De bezwerende stem van Heyne klinkt prominent op de voorgrond. 7 is beter te slikken dan voorganger Vier voor Vier, duidelijker te plaatsen dan Vlaskoorts, maar niet zo boeiend als Koper, een bloemlezing van de voorafgaande cd’s. Want daar werden de achterliggende verhalen – bijvoorbeeld de overwintering van Willem Barentsz, verteld op Gaaphonger – schitterend gecombineerd met de Kifts karakteristieke muziek.

Vorstin

Koper bood het beste van twee kanten. Het had een voor de geest tastbare onderwerp – de vorstin – waardoor de luisteraar de verschillende verhalen aan elkaar kon koppelen, wat een muziekstuk met tekst ietwat begrijpelijker maakt. Bij het luisteren van 7 moet de lui geworden luisteraar beter opletten. Maar zeg zelf, het getuigt van klasse als een band met hun zevende plaat nog altijd de luisteraar bij de les kan houden. Applaus.