Muziek / Album

Roemrijke toevoeging

recensie: Daryll-Ann - Don't Stop

.

Al jarenlang behoren ze tot de top van de Nederlandse muziekwereld. Het Engelse Hut Recordings had al snel de klasse van Daryll-Ann ingezien en de band mocht voorprogramma’s verzorgen van bijvoorbeeld The Smashing Pumpkins. Toen Hut de band liet vallen vond Daryll-Ann onderdak bij Excelsior. De prachtige plaat Weeps was de eerste Daryll-Ann release bij dit label en staat nu nog steeds te boek als Nederpopklassieker. Men leek te smullen van de songs van het schrijversduo Paulusma en Soldaat. Happy Traum werd uitermate goed ontvangen en Trailer Tales, dat bijna in zijn geheel werd geschreven door de op dat moment in een caravan wonende Paulusma, was een succes. Nu is er dan Don’t Stop en de band herhaalt het productieproces – het live opnemen in een studio – van Weeps. ‘Puur’ is dan misschien wel het goede woord.

Dat eeuwige sausje

Natuurlijk ligt het niveau van Daryll-Ann hoog, maar ze zijn de band die de beste exponent zijn van dat gezapige Excelsior-label. Steevast komt er zo’n Frans Hagenaars-sausje over de nummers heen en dat maakt het er niet aantrekkelijker op. Klonken de nummers op Trailer Tales behoorlijk ingetogen en afwijkend van het bekende Excelsior-geluid, op Don’t Stop gaan ze terug naar hun vertrouwde gitaarbandje-sound. Waarschijnlijk is dat beter te verkopen. Maar de ingetogen songs op Don’t Stop zijn over het algemeen de sterkste van de plaat.

De nummers

Don’t Stop begint sterk, maar na het eerste nummer slaat de verveling een beetje toe. Gelukkig is dit niet de toon van het album. De aandacht wordt namelijk getrokken door de nummers 10.45 en Raga the Messenger. Verder weet Daryll-Ann de luisteraar erbij te slepen met ingetogen nummers als Close to You en Strange. Deze nummers geven aan dat het een band is met kundige lieden in de bezetting. Niet voor niets worden de bandleden voor allerlei nevenactiviteiten gevraagd.

Ondanks de Excelsior-sound en de nietszeggende nummers op Don’t Stop halen de jongens dankzij de sterkere werkjes op deze plaat een ruime voldoende. Ingetogenheid en goed in elkaar zittende gitaarpopsongs maken Don’t Stop tot een plaat die zonder blozen toegevoegd mag worden aan de roemrijke Daryll-Ann-catalogus. Het is dus puur toeval dat de nieuwe Bauer ook deze maand verschijnt.