Muzikale gimmick of kunstzinnige genialiteit?

De geluidskunstenaar Dan Deacon heeft niet stilgezeten: in de Verenigde Staten treedt hij aan de lopende band op en heeft hij zeven albums uitgebracht. Pas met dit album Spiderman Of The Rings lijkt Deacon een groter publiek te willen bereiken. Op het internet kunnen we alles lezen over de memorabele optredens in aftandse kelders en kunstgaleries. Talloze ‘Youtube’-filmpjes tonen Dan Deacon met een tafel vol apparatuur en een stemvervormer, waarbij hij iedereen lijkt op te zwepen. Het nieuwe album is in verschillende landen te koop en de internationale media schrijven ineens over Dan Deacon.

Keyboards en vocalen

Sleutelcompositie op de plaat is Wham City, vernoemd naar het DIY kunstcentrum in Baltimore. Retro keyboardklanken en bewerkte vocalen wervelen door elkaar en stuwen het nummer naar een hoogtepunt. Het geluid van Deacon klinkt als een oude spelcomputer. Telkens als je de irritatiegrens bijna bereikt, slaat het nummer om en wordt je weer verrast en meegezogen. Deacon is op zijn best in de drukke, stuwende nummers. De zwaktes op het album zijn de momenten dat Dan Deacon gas terugneemt, bijvoorbeeld bij het schetsmatige nummer Big Milk.

Gimmick of geniaal

Dan Deacon heeft gekozen voor een totaalconcept voor zijn muziek. Hij is onderdeel van het blitse kunstenaarscollectief Wham City. Met dit expressieve collectief balanceert Deacon tussen een slimme gimmick en een geniale manier met eenvoudige middelen moeilijke muziek te maken. Ondanks het radiovriendelijke karakter van dit album (in tegenstelling tot zijn oudere werk) is het toch te eigenzinnig voor het lokale poppodium. Zijn muziek is het best te beleven in een zweterig kraakpand waar het publiek rondom zijn apparatuur uit zijn dak gaat. De liefhebber van uitdagende muziek met een liefde voor oude spelcomputers kan zijn hart ophalen bij Spiderman Of The Rings.