Muziek / Album

Gruizige zeemansblues en folk

recensie: Crappydog - Sure Ain't Getting Any Younger

.

Denk aan

~

Voorman Erik Vandenberge heeft het solistenbestaan na drie albums verruild voor het bandleven. Zijn soloalbums zijn opgenomen in een schuur in Oostkapelle of elders in Zeeland, aan boord van een schip en zelfs in een legertent. Voor Sure Ain’t Getting Any Younger heeft Erik met zijn band Crappydog de schuur weer opgezocht. De band heeft naast Erik (zang, gitaar, accordeon, zadelbak en klompen) als leden: Nathanael Boelen (contrabas en zaag), Arnout Brinkman (baritonsax) en drummer Elmore James van Doodewaard.

Oorspronkelijk karakter


De muziek op het album van Crappydog klinkt allesbehalve doordacht. De snelheid en ruwheid waarmee de muziek gemaakt lijkt te zijn geeft een heel oorspronkelijk karakter aan het bandgeluid. Klokgelui, het geluid van de zee en andere omgevingsgeluiden versterken de sfeer in de composities van Crappydog.

Na de ruige opening van ‘Dark’ en ‘Mother’ neemt Crappydog gas terug en wordt de luisteraar getrakteerd op het mooie ‘Whisper Tree’ waarin het fluisteren van de wind in de bomen voelbaar is. ‘Across the Sea’ neemt ons mee naar zee en de wens om voor altijd over het wijde water uit te kunnen kijken. De gevoelige kant van Crappydog is zeker aanwezig, maar voelt aan als schuurpapier.

Pijngrens

~


Het tempo van de meeste composities ligt meestal laag, de inkleuring is steeds verrassend en zeker niet alledaags. Soms zit Crappydog tegen de pijngrens aan zoals in het titelnummer ‘Sure Ain’t Getting Any Younger’ met zijn baritonsaxklanken die sommige luisteraars tot wanhoop zullen drijven, of het dreigende ‘Spider’ dat net op tijd tot rust komt. Het overstuurd opgenomen stemgeluid op ‘Future Blues’ kan ook zelfs vrijdenkende luisteraars tegen de borst stuiten. Het geluid is donker, nachtelijk, met een rol voor de zingende zaag. Het daaropvolgende ‘Bones’ laat de gitaar lekker schuren. Het onweer op de achtergrond zorgt voor een sfeerelement dat de behaaglijkheid opnieuw doet verbleken. ‘Indian With No Land’ onderstreept nog eens hoe intrigerend dit album is; je moet op ontdekkingsreis om deze plaat te kunnen doorgronden.

Dit album van Crappydog is in ieder geval alleen voor vrijgeestige doorbijters die de tanden wel eens willen zetten in weerbarstige muziek. Maar als dat doorbijten gelukt is zal de luisteraar steeds meer gaan houden van deze ruwe bolster met blanke pit. Het is een ontdekkingstocht langs de donkere maar gastvrije spelonken van de tegendraadse folk- en bluesmuziek.

Crappydog live in december:

10 december: Paardcafé, Den Haag
12 december: Spin (instore), Middelburg
12 december: De Piek, Vlissingen
17 december: Grauwe Hengst, Schiedam
18 december: Noorderlichtcafé (unplugged), Amsterdam
19 december: Sugar and Spice (instore – ovb) Amsterdam
19 december: Winston Kingdom, Amsterdam
21 december: Café d’oude Stoep, Vlaardingen
24 december: La Folie, Eindhoven