Zonder kinderinstrumenten volwassen

De muziek van CocoRosie is niet voor iedere luisteraar geschapen. De dames Casady houden er nogal een aparte manier van zingen op na en de muziek gaat alle kanten op waarbij het experiment nimmer wordt geschuwd. Daarbij moet wel vermeld worden dat de stem van Antony Hegarty voor sommigen een extra hobbel zal zijn. Toch is dit nieuwe album het meest toegankelijke album dat de band tot dusver heeft uitgebracht.

Napruttelen doet afbreuk

De liefhebbers weten na zo’n inleiding al genoeg. Het nieuwe album Tales of a GrassWidow is een waar kunststukje geworden met iets minder scherpe kantjes dan de voorgaande werkjes. CocoRosie speelt allerminst op safe. Wel hebben de kinderinstrumenten plaatsgemaakt voor echte instrumenten, wat voor luisteraars die van alternatief houden de drempel heeft verlaagd. De bijdrage van Antony in ‘Tears for Animals’ is van een wonderschone signatuur. Het is ‘houden van’ of ‘haten’ met die stem, maar als je van het eerste bent is het genieten om hem samen met de zusjes Casady te horen musiceren. Gelukkig is ‘Tears for Animals’ niet het enige nummer dat samen met Hegarty is gemaakt. Tegen het einde van het album komen we hem nogmaals tegen. Net voordat er een grote periode van stilte aanbreekt. Een stilte die veel te lang is om te wachten op het staartje van het album: ‘Devil’s Island’, dat dan als een soort gereutel napruttelt. Als er een minpuntje is aan dit album, is het dit slot wel. Het doet afbreuk aan het luistergemak en plezier van het album.

Een nieuwe fase in de carrière
CocoRosie is er wederom in geslaagd om een album te maken dat akoestisch en organisch voelt, terwijl er wel gewerkt wordt met elektronica. Ontdaan van kinderspeelgoed-instrumenten beginnen de zusjes Casady aan een nieuwe fase in hun carrière. Tales of a GrassWidow heeft alles in zich om een groter publiek aan te boren. Gelukkig bewaart de band haar magie en blijven de dames intrigeren door hun ongrijpbaarheid. Wie ooit het genoegen heeft gehad ze in levende lijve te ontmoeten, weet dat ze niet voor elkaar onderdoen om de gesprekspartner op het verkeerde been te zetten. Dit stralen ze nog altijd uit in de muziek. Ondanks instrumenten als beatbox, synthesizers, orgel, keyboards en toongeneratoren doet de muziek van CocoRosie nergens industrieel of steriel aan. De authenticiteit die de dames uitstralen vinden we in hoge mate terug in de muziek. Een samenhangend thema tussen de liedjes is niet te vinden, maar het album klinkt toch als één geheel.