Weinig opzienbarend debuut

De achtergrond als zangeres in gospelkoren is op het debuut nog goed te horen. Naast gospelinvloeden, horen we vlagen funk, soul en veel pop doorschemeren. Een geluid dat aan de jaren zeventig en tachtig doet denken. Soms klinkt Charlene als Michael Jackson tijdens zijn Jackson Five-tijd, met een vleugje Mariah Carey, maar dan minder overtuigend.

Zelf kiezen
Ondanks de ‘eigenzinnige’ keuze van Charlene voor het onafhankelijke Dox Records (bekend van onder meer Wouter Hamel en Giovanca) in plaats van een groot mainstreamlabel, klinkt het debuut behoorlijk mainstream. “Bij Dox mocht ik zelf teksten en muziek schrijven en bepalen wat ik op het album wilde. Dat was heel belangrijk voor mij”, vertelt Charlene op nu.nl. Maar dat heeft helaas niet geleid tot een significant ander geluid dan wanneer ze zich in de Idols-stroom had laten meevoeren. Behalve dan dat de productie van Benny Sings van Dox bijna on-Nederlands goed klinkt. Maar dat geldt dan ook uitsluitend voor de productie.

~

Naar eigen zeggen heeft Charlene dan ook bewust voor een harde debuutsingle gekozen. “Het nummer ‘Too Bright’ kent veel gitaargeweld en is niet erg representatief voor de rest van het album.” De gitaren in dat nummer behalen op de schaal van gitaargeweld echter hooguit een schamel drietje. Wellicht is dat twee punten hoger dan het gemiddelde voor een Idols-kandidaat, maar gewelddadig kunnen we het nauwelijks noemen.

Geen spanning
Dit betekent niet dat Charlenes debuutalbum slecht is, maar het is ook geen bijzondere plaat. Het ontstijgt zelden tot nooit de onderste rand van de luchtige popliedjesmiddenmoot. Liedjes als ‘When I’m With You’ en ‘For What it’s Worth’ zijn zoete soul-popliedjes die rustig voortkabbelen op de achtergrond. Sporadisch wordt het wat spannender, zoals in ‘Working Overtime’. Hier klinkt wat meer funk. Helaas wordt het nooit echt swingend. Het ontbreekt de nummers aan de nodige spanning. Er zitten geen verrassingen in de composities, alles is redelijk rechttoe rechtaan.

Al met al is het debuut van Charlene een weinig opzienbarende gebeurtenis. Het is goed te beluisteren als liftmuziek of als wachtmuziek bij telefooncentrales, maar veel meer ook niet. Net zoals Charlene vroeger als zangeres opging in het grotere geheel van de gospelkoren waarin ze zong, zo zal ook deze cd opgaan in het grotere geheel van cd-releases. In harmonie, maar niet opvallend. En zo hoort het misschien ook wel.