Van Harte!

Van harte gefeliciteerd met het jubileum. Tien jaar een bandje bijeen houden is normaliter eerder uitzondering dan regel. Toch? En natuurlijk felicitaties met deze geslaagde verzamelaar. Nergens wordt hier de gemakkelijke weg bewandeld. Zo staan er 23 (!) nummers op. Een goeie zaak! Dat noem ik waar voor je geld. Even tussendoor; de bandleden heten volgens het boekje weer ‘gewoon’ Roald van Oosten, Marit de Loos en Sem Bakker (in plaats van Roald Von, Claire Obscure en Semmie Automatic). Gelukkig maar, ik heb die pseudoniemen nooit begrepen. Over boekje en bandleden gesproken; iedere song wordt door elk Caesarlid van persoonlijke anekdotes voorzien. Zo kom je nog eens wat extra’s te weten. “Het zijn onze meest typerende nummers”, meldt Van Oosten in het bijgesloten persbericht.

Smullen, niet alleen voor fans

Uiteraard, de bekende Caesarkneiters, ze staan er op. Maar anderszijds zijn het lang niet altijd de gemakkelijk gekozen, originele versies. Before my head explodes is bijvoorbeeld een rustiger demo-variant. Verder staat er heel wat onuitgebracht en b-kantjes-materiaal op. En dat is echt niet alleen voor de fans smullen, deze songs zijn van een dusdanige kwaliteit dat ook nieuwe ‘Caesarianen’ gemakkelijk overtuigd kunnen worden. Ook live-materiaal is ruimschoots op deze verzamelaar vertegenwoordigd. Twee tracks – In Flames en (Hell Yeah) Mistaken – van het Lowlands 2003-optreden klinken buitengewoon overtuigend, de Prodigy-cover Firestarter (3voor12, 1998) mag er absoluut zijn.

En die nimmer uitgebrachte Caesarsongs dan? Plastic Heart, een schitterend nummer met waanzinnige pianoriedel. Ook Gogomobile (van de No Rest for the Alonely-sessies uit 1997) wordt nu een volwaardige albumkans gegund. Terecht, zo vertelt de band unaniem. Wat te denken van Alcatraz? Ooit opgenomen voor het titelloze vierde album, maar uiteindelijk enkel als 7-inch uitgebracht. Of het mooie sferische Out of Orbit? Een wonderschone demo opgenomen tijdens de Leaving Sparks-sessies.

En heb je onverhoopt commentaar op die ietwat onvaste stem van Van Oosten? Get over it! Wén eraan. Plaats het in ‘t geheel. Compositorisch is dit namelijk een gitaarband waar Nederland nog steeds trots op mag zijn. Nooit voorspelbaar, altijd origineel. Dát is nou serieuze, doorleefde popmuziek. Dat mag rammelen, dat mag rafelig klinken. Dat mag her en der onzuiver uitgevoerd worden. Gefeliciteerd Caesar, met een top-verzamelaar! En oh ja; ook van harte met die aanstaande (uitgebreide) tour in het clubcircuit!