Fascinerend werkstuk
Met Wilderness brengt de man met de snik in zijn stem, die vroeger zong in Suede, zijn tweede soloalbum uit. Het album ademt een rust uit die je niet verwacht bij de titel Wilderness. De eerste tonen zijn die van een cello, al snel gevolgd door een piano en de zeer herkenbare stem van Brett Anderson. Deze drie elementen dragen dit hele album.
~
Boeiend en fascinerend
Op Wilderness krijgt hij vocale ondersteuning van een dame. Een zoektochtje op het internet levert de naam op van Emmanuelle Seigner die Brett Anderson hier vergezelt. Na zijn samenwerking met Stina Nordenstam en Jane Birkin heeft Brett Anderson opnieuw een prachtige stem naast zich in ‘Back to You’. De sfeer die het album uitstraalt is precies de sfeer die ook Stuart Staples weet op te roepen op zijn soloalbums en met zijn band Tindersticks. Dan moet je de zware stem van Staples wel vervangen door de hoge falsetachtige stem van Brett Anderson. De aparte combinatie van stemmen levert een boeiend en fascinerend werkstuk op. De ingetogenheid van het werk maakt het luisteren naar Wilderness iets dat op vele momenten zal passen. Al bij het openingsnummer ‘A Different Place’ loopt je, als liefhebber van aangrijpende liedjes, bij wijze van spreken het water al in de mond.
Geen goedkoop sentiment
Muziek zoals die op Wilderness wordt gebracht heeft al snel de neiging door te slaan naar slijmerigheid of goedkoop sentiment. Brett Anderson is echter zo’n vakman dat hij nimmer over het randje gaat op dit album. Toch lijdt het album wel een klein beetje onder de eenvormigheid van het tempo. Af en toe had het best wat omhoog gemogen met het aantal beats per minuut.
Naast dat kleine smetje is de speelduur van een iets meer dan een halfuur wel heel kort als je nog zo lekker aan het genieten bent. Misschien was het anders toch te bitterzoet geworden.
