Australische folk legt publiek het zwijgen op

Brother & Bones verzorgt het voorprogramma. Alleen de zanger van de band is aanwezig, gewapend met gitaar. Hij heeft een indrukwekkende stem en varieert in zijn gitaarwerk sterk door snelle volumewisselingen, riffs en accenten. Ondanks zijn virtuoze optreden wordt hij meermaals overstemd door geroezemoes. Pas wanneer Boy & Bear begint te spelen valt de zaal respectvol stil.

Interactie

De band begint ietwat verlegen aan het optreden. Hoewel de meest trouwe fanschare direct ´Wel gefeliciteerd´ inzet bij de opkomst van Boy & Bear beginnen de muzikanten haast stoïcijns aan het nummer ´Lordy May´. Binnen twee maten weten ze de zaal tot stilte te manen. Enkele nummers later hoort het publiek dat één van de bandleden jarig is. Ditmaal krijgt het publiek wél de ruimte om hem te feliciteren. De hele zaal zingt samen een Nederlands verjaardagsliedje terwijl Boy & Bear verwonderd en geduldig luistert.

Veel muziekliefhebbers luisteren met open mond en dichte ogen naar elk nummer dat de band ten gehore brengt. Zanger Dave Hosking bedankt het enthousiaste publiek dan ook uitgebreid en toont zich vereerd vanwege de propvolle zaal. Meer interactie zoekt de formatie door te vragen hoe je ´cheers´ zegt in het Nederlands. Tot hilariteit van de toehoorders kan zanger Dave Hosking geen kaas kan maken van het ´proost´ dat in koor geroepen wordt. Ook gaan de bandleden een gesprek met elkaar aan over koala´s (´Do you know that a koala in his whole life drinks no drop of water?´). Dit klinkt echter nogal ingestudeerd.

Nieuw materiaal
Na geweldige uitvoeringen van onder meer ´Rabbit Song´ en ´Milk And Sticks´ kondigt Boy & Bear een voorproefje van het volgende album aan. ´Three Headed Woman´ is een wat rustiger nummer, maar het is zeker geen stijlbreuk met debuutalbum Moonfire. Ook dit is toegankelijke folk met een vleugje indie en een aanstekelijk deuntje in het refrein.

Instrumentwisselingen zorgen ervoor dat het concert geen moment saai wordt. Naast verschillende gitaren komen er shakers langs, een banjo, een tamboerijn en een mandoline. Jon Hart is een multi-instrumentalist en ook Jake Tarasenko en Tim Hart laten zien dat zij hun weg vinden met meerdere instrumenten. Ook leveren alle artiesten een aandeel in de microfoon dat leidt tot mooie samenzang.

Het concert is rijk aan instrumentale verlengingen van nummers. ´Part Time Believer´, gekenmerkt door een nostalgisch refrein en een catchy basloopje, wordt opgevolgd door een zeer lange vertolking van ´Fall At Your Feet´. Deze cover van Crowded House is het meest duistere wat Boy & Bear laat horen: de rest slaat een opgewektere toon aan. ‘Golden Jubilee’ is een spetterende afsluiter waarin de laatste uitspatting een virtuoze gitaarsolo is.

Wanneer de band het podium verlaat komt het publiek langzaam weer op gang en wordt er luidruchtig gesproken over het optreden. Het contrast  is groot: tijdens het concert lijkt het alsof iedereen behalve de muzikanten zijn tong verloren heeft. Boy & Bear neemt de bezoeker mee in een flow door dromerige teksten af te wisselen met volle klanken en energieke partijen. Deze groep verdient uitverkochte zalen.