Muziek / Concert

Bettie rockt niet meer

recensie: Bettie Serveert live in Vera

Het is een mooie plaat, de nieuwe Bettie Serveert. Attagirl rockt wel beduidend minder dan het oude werk, maar Bettie bewandelt in plaats daarvan steeds meer de elektronische weg die voormalig drummer Berend Dubbe (tegenwoordig bekend als Bauer) zo graag wilde gaan. De Arnhemmers doen dat in de studio helemaal niet onverdienstelijk, maar live valt het allemaal wat tegen.

~

De muziek van de band is erg mooi en ook live klinkt het allemaal prachtig, alleen miste Bettie Serveert deze avond de sprankeling, de extra toevoeging die een optreden zoveel bijzonderder maakt dan het sec beluisteren van een plaat. Interactie tussen band en publiek was er bijna niet; basgitarist Herman Bunskoeke bijvoorbeeld, die bij eerdere optredens nog wel eens vermakelijk uit de hoek wilde komen, trok nu zijn mond geen enkele maal open.

Prettig chaotisch

Als voorprogramma neemt Bettie Serveert naar bijna ieder optreden het de hemel ingeprezen Voicst mee. Al ver voor het debuut van deze ‘ADHD-rockers’ er lag, was de muziekpers jubelend over dit talentvolle Amsterdamse trio. En nu hun eerste plaat er eindelijk is, worden de commentaren bijkans orgastisch. In Vera sprankelde Voicst echter evenmin als de hoofdact van de avond. Hoewel de drie op het podium prettig chaotisch zijn, weten ze alles behalve te overtuigen. Dat kwam overigens vooral door het belabberde geluid. Voicst toonde wel goede wil door lekker en veel te rocken. Maar de eigen geluidsinstallatie van de band was dusdanig matig dat het geheel als een effen muur de zaal in kwam.

Geen spannende keuzes

Dat geluid was bij Bettie Serveert, die wel over het systeem van Vera speelden, duidelijk beter. De liedjes klonken dan ook erg goed, maar de passie leek te missen. De rustige nummers van Attagirl rocken ook live maar weinig, en de gebruikte elektronica die de plaat juist interessant maakt werkt op het podium eerder ten nadele. Berend Dubbe heeft met Bauer goed door dat muziek uit de computer vrolijk, spannend en opwindend kan klinken. Dat zijn ingrediënten die dit optreden van Bettie Serveert met node miste. Pas in de toegift gooide de band de terughoudendheid in een uitgesponnen versie van de aloude (live-)hit Tom Boy van zich af. Ook Ray Ray Rain, afkomstig van Betties tweede plaat Lamprey, was welkom na al het voorgaande. Spannende keuzes voor een toegift waren het niet, maar ze maakten wel veel goed.