Een goede tweede helft

Na hun hoopvolle debuutalbum Applause (2010) volgde de echte doorbraak van Balthazar in 2012 met het donkere, sfeervolle Rats. De Editors nam de band uit Kortrijk op sleeptouw door ze het voorprogramma te gunnen. Ze stonden op de grote festivals en nu dus in uitverkochten zalen. En telkens weer waren de berichten louter positief: Balthazar stuurt je in een roes huiswaarts. Hoog tijd dus om eens een kijkje te gaan nemen.

Rumoer
De nummers die Balthazar vanavond speelt zijn veelal afkomstig van Rats, in afwijkende volgorde wordt het volledige album uitgevoerd. Zo begint het met ‘Lion’s Mouth (Daniel)‘ dat zoetjesaan naar de belofte van een hoogtepunt toewerkt, maar dat, spijtig genoeg, uitblijft. Het zal kenmerkend blijken voor het eerste gedeelte van show: het vuur, de goede energie ontbreekt.

Het lukt de Belgen in het begin maar moeizaam het uitverkochte Paradiso mee te krijgen. Er is veel rumoer, tussendoor, maar ook in de kalmere momenten van de nummers zorgt dat voor roet in het eten. Je vraagt je soms af wat mensen bij concerten komen doen, voor gesprekken kun je tegenwoordig uitstekend terecht bij een psycholoog, schijnt. Evenwel investeren frontmannen Maarten Devoldere en Jinte Deprez ook weinig in hun luisteraars. Op de keper beschouwd zullen ze vanavond slechts enkele zinnen aan conversatie aanhet bezoekers adresseren.

Tweede helft
Het duurt even, maar in de loop van het optreden slaagt Balthazar er beter in het publiek te grijpen. Zo begint dat ongeveer te komen als hun pas geleden uitgebrachte single ‘Leipzig’ wordt gespeeld, wat wordt doorgetrokken met ‘The Oldest Of Sisters’ en ‘Sinking Ships’. Hier wordt het geluid dat Balthazar zo typeert en onderscheidt van andere bands – donkere, sfeervolle arrangementen, sterk leunend op de basspartijen, met het tegen het nonchalante aanhikkende stemgeluid van Devoldere – op een indringende wijze neergezet. Het krijgt een mooi staartje met ‘Listen Up’, dat op het eind met samenzang een aangename piek bereikt.

De avond wordt besloten met ‘Blood Like Wine’. Een betere afsluiter was niet denkbaar geweest als je de zaal gezamenlijk hoort scanderen: ‘Raise your glass to the nighttime and the ways / to choose a mood and have it replaced‘. Daarmee is er toch reden genoeg om Paradiso met een opgewekt gevoel te verlaten. De roes waar over gesproken wordt ontbreekt, dat wel. Maar na een wat matte eerste helft, overtuigt Balthazar pas werkelijk door een goede tweede helft neer te zetten.