Arab Strap schrijft tijdloze geschiedenis

De Schotten Aidan Moffat en Malcolm Middleton richtten in 1995 de band Arab Strap in Glasgow op. De band debuteerde in 1996 na een zeer gewaardeerde eerste single met ‘The Week Never Starts Round Here’. Dit album krijgt nu zijn definitieve vorm met de heruitgave op dubbel-cd, tegelijk met het twee jaar later verschenen Philophobia. Reden genoeg om aandacht te besteden aan deze band, die in kleine kring behoorlijk aanzien verwierf met zijn op folk georiënteerde muziek. Het latere – uitstekende – werk van somberman Malcolm Middleton is zeker de reden dat we Arab Strap niet vergeten en nog steeds zien als de band van Middleton.

Extra cd schept beeld
Arab Strap genoot direct bij de eerste single veel aanzien bij de critici. De BBC bekroonde ‘The First Big Weekend’ met de titel ‘Beste single van het decennium’. Een snellere en betere start kan een band in het segment van de alternatieve muziek bijna niet maken. Natuurlijk vinden we deze compositie terug op dit debuutalbum.

Een van de hoogtepunten van het album is de compositie ‘The Clearing’, waarbij alles wat Arab Strap is, samenkomt in een opborrelende drumbeat. Een gevoelige combinatie van gitaar, cello en piano begeleidt de zang van Aidan Moffat.

Het debuutalbum kreeg de titel ´The Week Never Starts Round Here´ en is nu voorzien van een extra cd. Het originele album is op het eerste schijfje aanwezig zoals het is uitgebracht, maar in een remaster. De toevoegingen bevinden zich allemaal op de tweede schijf. Vier tracks van de eerste John Peel-sessie voor de BBC en de registratie van het optreden in 1996 in King Tut’s in Glasgow. Het geeft een prima beeld van hoe de groep in die tijd zijn composities voor publiek vertolkte: een uitstekende toevoeging aan het debuut van deze memorabele groep.

Ondanks het feit dat het debuutalbum niet het meest gewaardeerde album van de band is, heeft het de tand des tijds aardig doorstaan. Het is zeker de moeite waard om het album te herbeluisteren met de toevoegingen op de tweede cd.

Betere tweede
Critici beoordeelden het tweede album Philophobia beter dan het debuut. Het is in het oeuvre van de band het eerste hoogtepunt, net voordat de groep zijn meest productieve periode zou hebben in 2000 en 2001. Uiteindelijk zou het uitmonden in het volgende hoogtepunt, ‘The Red Thread’, met daartussen maar liefst twee albums van hoge kwaliteit.

Philophobia vormde de opmaat voor deze eruptie van creativiteit waarin drie albums elkaar snel opvolgden. Dit tweede album uit 1998 krijgt hier (net als het debuut) een prima heruitgave met tweede schijfje met de tweede John Peel-sessie. Ook op de tweede schijf: een liveregistratie van het optreden in T In The Park in Balado. Opnieuw geeft dit een prima tijdsbeeld van wat de groep deed in die jaren.

Het album geeft opnieuw de melancholieke sfeer weer die de groep als handelsmerk heeft. Rustige ritmen met bezwerende muziek vol gitaarklanken, orgeltjes en strijkers. Teksten die hard zijn als ze in detail beluisterd worden, maar soms lieflijk met de muzikale klanken verweven zijn. De dreigende sfeer die Arab Strap oproept, blijft het hele album gehandhaafd. Een mooi voorbeeld hiervan is het nummer ‘(Afternoon) Soaps’.

Reikhalzen
Met de heruitgave van deze twee eerste albums van Arab Strap kijken we reikhalzend uit naar de volgende albums – het liefst alledrie – die de band hierna maakte. Als die net zo’n behandeling krijgen als deze eerste twee, worden fans én muziekliefhebbers op hun wenken bediend. Arab Strap schreef met zijn muziek een stukje tijdloze geschiedenis. Zoveel jaren later dis e conclusie dan ook: Genieten met een hoofdletter ‘G’.