Tastbare herinnering aan een decennium Arab Strap

Eén van de afscheidsshows – deels om Ten Years of Tears te promoten – werd eind oktober gehouden in Rotown, Rotterdam. Daar schuifelde de band enigszins afwezig het podium op. Toen zij Stink inzette, de opener van de laatste volwaardige plaat The Last Romance, nam het verwachtingsvolle publiek dit met een luid applaus in ontvangst. Er volgde een concert dat zich, net als de cd Ten Years of Tears, liet gelden als een bloemlezing van een eigenzinnige band.

Het concert zat vol hoogtepunten. Het begon overwegend hard, met nummers die veelal afkomstig waren van The Last Romance. Gaandeweg werd er ruimte gemaakt voor fijne songs uit een verder verleden, zoals The First Big Weekend, Who Named the Days en New Birds. Het grootste hoogtepunt kwam aan het einde, waarbij kapiteins Middleton en Moffat alleen op het podium overbleven om een aantal nummers akoestisch te brengen, waaronder The Shy Retirer en Here We Go. Een schitterende manier om afscheid te nemen van de fans; eindigen zoals de basis van Arab Strap tien jaar geleden is gelegd.

Geen very best of

De nummers die tijdens het afscheidsconcert werden gespeeld, komen veelal overeen met de liedjes op Ten Years of Tears. De plaat is daarmee zowel een mooi aandenken aan dit optreden als aan een geweldige periode. Een periode van tien jaar waarin negen wisselvallige platen zijn gemaakt en waarin de gehele thematiek van Arab Strap – seks, verdriet, drank, drugs, humor, rock-‘n-roll en veel mislukte relaties – vanuit elke positie is bezongen. Het is geen very best of geworden; eerder een alternatieve verzameling van tien jaar Arab Strap, met een hoop liveversies, B-kantjes, demosessies en niet eerder uitgebrachte songs.

Gilded is een van de oudste B-kantjes op Ten Years of Tears. Het is een sterke liveversie, opgenomen tijdens een show van John Peel uit 1996. De band haalt niet alleen herinneringen op uit een ver verleden. Ook recent werk komt aan bod, zoals het B-kantje van de single Speed Date; Preface: Set the Scene. Een mooi nummer dat de opener had moeten worden van The Last Romance, maar volgens Moffat de definitieve selectie net niet heeft gehaald. Daarom krijgt het nummer nog een extra kans.

Dank

En zo staat Ten Years of Tears vol met allerlei fijne Arab Strap-liedjes, waarvan het merendeel niet op plaat is verschenen. Het is jammer dat Ten Years of Tears het definitieve einde uitstraalt, maar volgens de band is het mooi geweest. Zoals Moffat het in Rotterdam bewoordde: “This is our last tour, I’m too fuckin’ old for this shit”. Het is niet anders. Dank voor al de mooie jaren.