Licht schijnt in duistere teksten

Antony Hegarty is met zijn stem en bijzondere persoonlijkheid natuurlijk het handelsmerk van de groep. Met zijn wat hoge trillende falsetstem weet hij emoties op te roepen van uitersten. De een zal hem alleen al om het stemgebruik in de armen sluiten, terwijl een andere groep het vooral zeurderig en jankerig zal vinden en afkerig is van hem. De groep fans is in de afgelopen jaren enorm gegroeid.

Dit vierde album is opvallend snel na zijn voorganger verschenen, die vier jaar na het doorbraakalbum I’m Bird Now verscheen. En dat werd op zijn beurt vijf jaar na het debuutalbum uitgebracht. Gelukkig heeft de snelle release geen invloed gehad op de kwaliteit van de composities.

~

Zonsopgang
De albumopener ‘Everything Is New’ laat een optimistische Antony and the Johnsons horen en dat was doorgaans niet het geval bij de eerdere albums. Het sombere en zoekende van deze groep is natuurlijk niet helemaal verdwenen. Maar na het melancholieke The Crying Light van vorig jaar, dat vooral over de ondergang van onze wereld ging, is alleen al een dergelijke opening als een zonsopgang van een mooie zomerdag.

Natuurlijk hadden we al een tipje van het positivisme kunnen opsnuiven bij de release van de eerste single (EP) ‘Thank You for Your Love’, dat ook terug te vinden is op dit album.

~

Op Swanlights wordt het experiment niet geschuwd. Zo horen we in het titelnummer niet alle noten melodisch gespeeld worden; die noten klinken soms als een groep zwanen die fladderend uiteen vliegt. Het misstaat zeker niet op het album, maar de verademing volgt pas echt bij het inzetten van het volgende nummer, ‘The Spirit Was Gone’, waarbij de luisteraar weer baadt in het vertrouwde geluid van de groep met piano en veel strijkers als een soort kamerorkest.

Excentriek
Gelukkig is niet alle kommer en kwel verdwenen. Het zoeken en het verdriet zit in het wezen van de band. Luister naar het trieste ‘Ghost’, waarin de dood van een geliefde wordt bezongen.

Het album kent een gastoptreden van Björk die haar stem en invloeden leent aan het mooie ‘Flétta’. Op en top een gedragen Antony and the Johnsons-nummer, maar ook onmiskenbaar met de excentrieke zang van Björk. Alleen al door haar manier van zingen drukt ze een enorm stempel op deze compositie. De tekst is deels Engels en deels IJslands, wat een aparte sfeer geeft aan het nummer.

Nieuwe dimensies
De musici van Antony and the Johnsons zijn erin geslaagd nieuwe dimensies toe te voegen aan hun muziek en het licht te laten schijnen in de duisterheid van hun teksten. De kwaliteit van het album is wederom zeer hoog.

Voor de liefhebbers is er een speciale uitgave met een kunstboek van 144 pagina’s van de hand van Hegarty. De cd die daarbij zit, ontbeert het nummer met Björk vanwege lopende rechtenkwesties.