Muziek / Album

Geen eigen wijs

recensie: Annasaid - Jua

Een rare bandnaam, een albumhoes die voor Calexico ontworpen lijkt, muziek die heel Brits en heel erg jaren tachtig klinkt. Dit is Jua, het debuutalbum van Annasaid.

Het tweede dat opvalt bij dit album (het eerste is uiteraard de hoes) is de feel van de plaat. Al bij de eerste tonen van openingsnummer ‘Medicine’ bekruipt je een gevoel naar muziek uit de jaren tachtig te luisteren. Vleugjes The Cure vliegen aan je geestesoor voorbij. Aangevuld met de springerigheid van Kajagoogoo en Duran Duran en een hint van de Mad Max-soundtrack.

Denemarken?

~


Dat Annasaid daarnaast ook heel Brits klinkt ligt niet alleen aan de sound, maar ook aan de zang van Martin Sahlertz. Geheel accentloos knalt hij de teksten de ether in. Het is dan ook verbazingwekkend te moeten constateren dat dit product afkomstig is uit Denemarken. Dat is nu niet echt het eerste land waaraan je denkt bij het Britse postpunkgeluid van de jaren tachtig. Het is echter wel degelijk de muzikale thuisbasis van Annasaid.

Jua is een degelijk album geworden, met goed in het gehoor liggende nummers. Na de opener ‘Medicine’ volgen het Cure-achtige ‘Dogfight’ en vervolgens het titelnummer ‘Jua’. Stuk voor stuk lekker luisterbare, goed geproduceerde nummers. En daar staat het hele album mee vol. ‘Bloodboy’, ‘Lightbulbs’, noem ze maar op; allemaal uitstekende nummers. Dit is van voor tot achter een doordacht album.

Minder punt

Er zit echter één minpunt aan dit debuut. De muziek is zó herkenbaar geïnspireerd door de postpunk uit de jaren tachtig, dat je voortdurend het gevoel hebt het allemaal al een keer eerder gehoord te hebben. En daarmee sluipt er een soort sleur in het album die je op een gegeven moment lichtelijk tegen gaat staan. Een iets authentieker geluid had de plaat zeker goed gedaan. Aan de uitwerking van de stukken ligt het namelijk niet. Dit is gewoon een professionele plaat van een gedegen band.

Jua is dus zeker geen slechte start voor Annasaid, maar iets meer eigenheid kan geen kwaad. Zeker niet voor een band die hier toch net – gewoon eigenwijs – om de hoek komt kijken. De bravoure van de plaat had met een meer eigen geluid dubbel en dwars door je speakers gegalmd. Nu leveren de Denen een goed, maar niet eigen wijsje af.