Feeëriek, niet zoetsappig

Direct bij aanvang maakt deze Noorse dame duidelijk er een bijzondere avond van te maken. De band zet langzaam en voorzichtig in terwijl het publiek naar het podium schuift in afwachting van het moment dat Brun het podium betreedt. Omdat ze gehuld is in een wit en dun gewaad, een broek met daaroverheen een lange tuniek en een sluier over het hoofd, zien we alleen het gezicht van Brun. Het geeft haar een feeërieke uitstraling. Bovendien kan ze zo de expressiviteit van haar armen en handen een bijzondere zwier meegeven. Met een gitaar om geeft het een bijzonder beeld van een non met gitaar. Brun is gegroeid als performer, zo blijkt vanavond.

Sprankelend en geïnspireerd

Het voorprogramma wordt verzorgd door Charl Delemarre, een singer-songwriter uit de buurt van Ottersum die eerder deelnam aan het tv-programma van Giel Beelen: ‘De beste singer-songwriter van Nederland’. In krap zestien minuten warmt Delemarre het publiek – dat duidelijk voor Brun is gekomen – maar matig op. Aan zijn optreden kan het niet liggen, maar toch steekt een geroezemoes op tijdens zijn korte set.

Ane Brun speelt voornamelijk nummers van haar vorig jaar verschenen album It All Starts With One; slechts een enkele song speelt ze van het rijke repertoire dat ze daarvoor toevertrouwde aan de cd. Zo komen liedjes als ‘Worship’, ‘Undertow’ en het door Patti Smith geïnspireerde ‘Words’ voorbij in een uitvoering die niets onder doet voor die op cd. Het geluid en het samenspel van Ane Brun met haar band is sprankelend en geïnspireerd. De band staat duidelijk onder leiding van Brun zelf: al zijn haar aanwijzingen nog zo subtiel, ze zijn er. Geen moment heb je het idee naar een routineklus te kijken te luisteren. De vonken spetteren tussen de verschillende musici zodat een levendige show ons deel is.

Uitmuntend
Hoogtepunten zoeken in een uitmuntende show is lastig. Het zijn vooral de afwijkende momenten die opvallen. Zoals het ‘Du gråter så store tåra’ dat gezongen wordt in het dialect uit Molde, Noorwegen, waar Brun geboren is. Of het als afsluiter bedoelde ‘Both My Hands’ waarbij met de lichtshow een bijzondere sfeer wordt neergezet. Brun vertrekt na een uur van het podium om vervolgens een serie toegiften te spelen zodat er nog bijna een half uur aan het optreden wordt geknoopt. Het uitzinnige publiek blijft echter klappen en eist bijna dat Brun nogmaals de bühne betreedt. Na ruim vijf minuten klappen geeft ze toe en verschijnt Brun opnieuw, deze keer zonder sluier en alleen met gitaar. Ze speelt het nummer dat ze heeft opgenomen voor het Voice-project. Haar keuze is gevallen op een nummer van Arcade Fire. ‘Neighborhood #1 (Tunnels)’ speelt Brun volledig akoestisch in haar uppie op het Roepaen podium. En zo komt er een einde aan een heel bijzondere en geslaagde avond in Ottersum. Het overgrote deel van het publiek blijft nog even napraten om niet direct de betovering te verbreken van de warme avond.

Live in Nederland:
09 jan. 2013 Eindhoven, Muziekgebouw Frits Philips  
10 jan. 2013 Enschede, Muziekcentrum  
11 jan. 2013 Tilburg, Concertzaal    
12 jan. 2013 Leiden, Stadsgehoorzaal   
13 jan. 2013 Utrecht, Vredenburg Leidsche Rijn  
15 jan. 2013 Zwolle, Theater De Spiegel  
16 jan. 2013 Amsterdam, Concertgebouw  
17 jan. 2013 Groningen, De Oosterpoort  
19 jan. 2013 Rotterdam, Nieuwe Luxor Theater