Film / Films

Melancholie, pijn en verlangen in Australisch meesterwerk

recensie: The turning (dvd)

Nogal wat speelfilms duren de laatste jaren langer dan twee uur. De Australische productie The turning trekt met z’n drie uur het gemiddelde behoorlijk omhoog. Maar, daarvoor krijg je dan wel zeventien korte verhalen die samen een razend interessant tableau vormen.

The turning is gebaseerd op de gelijknamige verhalenbundel van Tim Winton. De verhalen spelen zich af in een fictief plaatsje aan de Australische westkust. De korte vertellingen zijn onderling verbonden. In elke korte film draait het om een wending in het leven van de hoofdpersonen. Elke episode is doordrenkt van een sfeer van melancholie, verlies, pijn en verlangen. Elementen als zand, wind, water en vuur keren steeds terug.

Verschillende gedaantes

Wie goed oplet zal merken dat meerdere verhalen dezelfde hoofdpersoon hebben, in verschillende stadia van zijn leven. Vic Lang heet hij en we volgen hem van kind tot volwassene. Dat het je als kijker niet zo snel opvalt, komt omdat hij steeds door een andere acteur wordt gespeeld. Soms wit, soms Aboriginal, dan weer met bruin en dan weer met rood haar. Ook zijn vader Bob en moeder Gail zijn vaker te zien in verschillende gedaantes.

Toch moet je The turning niet zien als een puzzel; het is een poëtisch filmgedicht dat vooral sfeer en gevoel wil oproepen. Zeventien verschillende regisseurs werkten mee aan deze monsterproductie, variërend van gearriveerde filmmakers als Claire McCarthy, Warwick Thornston en Justin Kurzel, tot aanstormend talent als theatermaker Simon Stone en Mia Wasikowska, de filmster die hier een zeer verdienstelijk regiedebuut maakt. Ook acteurs van naam verleenden hun medewerking aan de korte films, we zien onder andere Hugo Weaving, Rose Byrne en Cate Blanchett in verrassende rollen voorbij komen.

Liefde en lust

Robert Connolly die zelf films als Balibo en The bank maakte, hield artistieke supervisie. En, hoewel de episodes in stijl enorm verschillen – van animatie tot zelfs dans – is de toon uniform. Vrolijk word je niet van The turning. Alle verhalen spelen zich af aan de onderkant van de samenleving, Het zijn levens doordrenkt van alcoholisme, geweld en corruptie, waarin de hoofdpersonen dromen van liefde en lust, maar eigenlijk nooit hun doel of bestemming bereiken. De optelsom is hier meer dan de som der delen, The turning is poëzie van grote schoonheid, een meesterwerk.